Why me? And what am I suppose to do with you? 18 - Jesse?!

Boven til ik mijn crossmotor op en start het ding met trillende armen en benen. Snel scheur ik weg terwijl de grond nog altijd schudt. Verdomme! Ik had niet weg moeten gaan, alhoewel ik dit niet had kunnen aan zien komen. Met een ruwe bocht ontwijk ik een omgevallen boom en scheur het kruispunt over.

Snel duw ik de motor tegen de muur aan en klim voor mijn raam via het planten rek omhoog. Net op tijd val ik op de grond. 'Liefje! Kom mee!' Roept mijn moeder die geschrokken op mij afkomt en mij overeind trekt. Kleine deeltjes dwarrelen omlaag wanneer een enorme beving door het huis heen trekt. Jackson komt ook de kamer in gerent en zegt ons nu meteen mee te komen. Mijn moeder sleurt me gehaast mee, maar tegen sputteren doe ik niet. Ik kon amper denken, ik heb nog nooit eerder zo'n aardbeving mee gemaakt. Tijdens de trap af rennen val ik bijna, maar weet me net op tijd overeind te houden.


Verslagen kijk ik naar ons huis. Vanaf nu haat ik aardbevingen. Tranen stromen over mijn wangen en been snel naar het ingestorte huis toe. Er staan nog grote delen overeind, maar onder andere mijn kamer, Jack en Adams kamer zijn volledig ingestort. 'CeeCee! Kom terug!' Hoor ik mijn moeder roepen, maar ik negeer haar. Kleding van mij ligt aan de voorkant in de struiken. Sommige zijn nog heel, andere compleet verscheurd. De rest zal wel boven tussen het puin liggen. Jesse Schiet er ineens door mijn hoofd. Waar is Jesse?! Ik word ruw weg getrokken door Jackson. 'Laat me los!' Krijs ik naar hem en sla met mijn vuisten tegen hem aan. Achter ruik ik brand en voel al snel de hitte. Met een zwaar betraand gezicht draai ik me om en zie nu delen van het huis branden, ook mijn ingestorte kamer. Ik krijs en huil. Jackson's handen houden mij stevig vast. Jesses naam komt hysterisch uit mijn mond, maar alleen hij en ik kunnen het horen. Ruw trek ik me los uit Jackon's armen en loop naar de overkant, waar een steile helling is met veel begroeiing. Ik hoor mijn moeder nog zeggen 'laat haar maar' en met een zucht zak ik neer in het gras. Waar is Jesse? Is hij nu weggevaagd doordat zijn enige 'herinnering', zijn laatste plek nu ook weg is? Een lichaam achter me, dat me terug trekt tegen zich aan laat me verschrikt omkijken.