Het perron

Rose POV.
"Rose! Word wakker, we moeten zometten naar de trein!"
"Ja, mam, ik kom eraan!"
Ik sprong uit mijn bed, borstelde snel mijn haren, en kleedde me aan.
Toen ik beneden kwam was iedereen, mam pap en hugo, al aan het eten.
"Hoi schat, goed geslapen?"
"Nee, ik was de hele tijd wakker, ik ben zoo zenuwachtig!"
"Het komt wel goed"
Ik glimlachte naar mijn vader, en zei "ja, vast wel..."
Iedereen zei altijd dat ik zo op mijn vader leek, qua gedrag, maar toch de hersens had van mijn moeder.

Toen ik het perron opkwam begon ik meteen naar de Potters te zoeken, en een tijdje later zag ik ze aan komen lopen.
Ik riep meteen keihard:
"Albus! We zijn hier!"
Albus kwam aangerend met een glimlach op zijn gezicht en zei:
"Hee, rose, ben je ook zo zenuwachtig? Ik heb de hele nacht niet geslapen!"
"Ja, hetzelfde hier" En stak mijn hand op "Maar het komt vast wel goed, toch?"
Opeens schrok ik op van een hand op mijn schouder.
"Nee, jullie komen natuurlijk allebei in Slytherin"
Het was James, had ik kunnen weten...
Hij probeerde mij en Albus al weken bang te maken, maar dat ging hem echt niet lukken!
Alhoewel, ik was wel bang om in Slytherin te komen...



Beetje saai, misschien, maar t word leuker (: