31. Wat?!

Ik liep richting de kast toen er op de deur werd geklopt, het was een mens. Aan haar geur te ruiken Inge. ‘Kom maar binnen Inge!’ riep ik. Morgan was al vroeg gaan jagen. Langzaam kwam Inge binnen. ‘Hoe wist je dat ik het was?’ vroeg ze. ‘Je geur’ antwoorde ik en ze knikte. ‘Kan ik even met je praten?’ vroeg ze. ‘Ja, ga maar even op de bank zitten, dan kleed ik me even aan’ zei ik en ik hoorde haar naar de bank toe lopen. Snel pakte ik een jurkje uit de kast, blauw, dat vond ik ook wel een mooie kleur. Borstelde me haar en deed er een strikje in stapte in mijn bijpassende blauw hakken en liep naar Inge toe. Toen merkte ik pas dat ze aan het huilen was. Ik rende naar haar toe en drukte haar tegen me aan. ‘Wat is er Inge?’ vroeg ik bezorgt. ‘Ik… ik ben…’ zei ze. ‘Wat ben je?’ vroeg ik ‘Z…zwanger’ zei ze en ze begon weer te huilen. Ik troostte haar. Toen ze uitgehuild was keek ik haar aan. ‘Weet Seth dit?’ vroeg ik. ‘Nee, ik durfde het hem niet te vertellen’ antwoorde Inge. ‘Hoelang al?’ vroeg ik. Ze zuchtte ‘Volgens die test al anderhalve maand.’ vertelde ze. Anderhalve maand? Dat zou toch wel lang genoeg zijn voor een echo? Ik heb hier totaal geen verstand van. ‘Zou ik aan Carlisle voor een echo?’ vroeg ik. Ze knikte. ‘Wil je het houden?’ vroeg ik zacht. ‘Alleen als Seth dat ook wilt’ zei ze. Ik knikte. Ik tilde haar op en liep naar buiten. ‘Doe je ogen dicht’ zei ik en ze deed ze dicht. Zo snel als ik kon rende ik naar het grote huis. Iedereen was jagen behalve Carlisle, Esmé en ik. Gelukkig maar, want nu kon Carlisle Inge helpen. ‘Wat is er aan de hand Isla?’ vroeg Esmé bezorgt toen ze me zag met Inge. ‘Inge is zwanger’ mompelde ik. Ik zag aan Esmé’s gezicht dat ze niet wist wat ze moest antwoorden, of ‘wat erg’ of ‘gefeliciteerd’ maar ze wist natuurlijk niet wat Inge wou. ‘Heeft Carlisle die echo nog hier staan?’ vroeg ik. Hij had hem van zijn werk meegenomen toen Bella zwanger was. ‘Ja, op zijn werkkamer’ zei Esmé ‘Waar is Carlisle?’ vroeg ik. ‘Er was een spoedgeval in het ziekenhuis, hij komt over een halfuurtje terug’ antwoorde ze. Ik knikte en legde Inge op de bank. Ik liep naar de keuken en pakte een glas water, die ik aan Inge gaf. Langzaam dronk ze hem op. ‘Wil je wat eten?’ vroeg Esmé aan Inge. Ze knikte ‘Graag’ zei ze. ‘Omelet?’ vroeg Esmé en Inge knikte weer. Esmé verdween in de keuken en na tien minuten kwam ze terug met een bord waarop een omelet lag. Ze gaf het bord aan Inge die rechtop ging zitten en begon te eten. Na een kwartier kwam Carlisle binnenlopen. Hij drukte een kus op Esmé’s wang en begroette mij en Inge. ‘Carlisle, kan jij een echo doen bij Inge?’ vroeg ik. Hij knikte en begreep meteen wat er aan de hand was. Inge wou zelf naar boven lopen, maar ik tilde haar op, voor haar eigen veiligheid. Als zij viel en bloede dan was dat nooit goed in een huis vol vampiers. Carlisle en ik konden er goed tegen en Esmé ook wel. Maar als er precies iemand anders binnen kwam lopen, zoals Jasper, moesten we altijd oppassen. Ik legde Inge op de tafel-bank-stoel ding in Carlisle werkkamer. Carlisle smeerde die koude gel op haar buik en ging er met dat apparaatje overheen. Ik keek naar de echo, maar zoals ik al zei; ik had hier geen verstand van. Carlisle keek naar de echo en schrok een beetje. ‘Inge, je krijgt een tweeling’ zei hij. Inge keek mij aan. Ze wist niet echt hoe ze moest reageren. Aan de ene kant wou ze wel een kind, maar ze wist niet hoe Seth hier overdacht. ‘Gefeliciteerd’ zei ik en ze lachte. ‘Wil je het geslacht weten?’ vroeg Carlisle en Inge knikte. Hij bewoog dat apparaatje weer en stopte bij een plekje. ‘Het zijn beide meisjes’ zei hij. Inge’s glimlach werd groter. Carlisle haalde de gel van Inge’s buik af en ik tilde haar weer op naar benden. Ik legde haar op de bank en keek haar aan. ‘Zou ik Seth bellen?’ vroeg ik. Ze keek naar beneden en knikte. Ik pakte mijn mobiel en typte zijn nummer in. ‘Met Seth’ zei Seth. ‘Hey Seth, met Isla’ zei ik. ‘Hey Isla! Hoe is het?’ vroeg hij ‘Met mij gaat alles goed, kan je misschien even hierheen komen?’ ‘Waarvoor?’ vroeg hij ‘Nou, Inge is hier en ze wil je iets vertellen.’ Zei ik ‘Waarover?’ vroeg hij ‘Laat haar het zelf maar vertellen’ zei ik ‘Oke, ik kom eraan’ zei hij en hing op. Vijf minuten later werd er op de deur geklopt. Voor privacy waren Carlisle en Esmé ook gaan jagen. ‘Hey Seth’ zei ik. ‘Waar is Inge?’ vroeg hij. ‘Bank’ zei ik en hij rende naar de woonkamer. ‘Inge? Wat is er? Gaat het?’ vroeg hij bezorgt. Snel liet ik ze alleen door naar buiten te rennen. Bij de rivier ging ik zitten. ‘Isla?’ vroeg Morgan die uit het bos kwam lopen. ‘Hey Morgan’ mompelde ik. ‘Wat is er?’ vroeg hij en kwam naast me zitten. ‘Oh, Inge is zwanger’ zei ik. Hij keek me aan. ‘Leuk voor haar’ zei hij. ‘Waarom zit je hier dan?’ vroeg hij. ‘Ze moest het nog aan Seth vertellen dus heb ik ze privacy gegeven’ zei ik. ‘Maar ga maar verder jagen, ik ga zo terug naar ze’ zei ik en drukt een kus op zijn mond. Mijn ogen werden meteen zwart, hij rook naar grizzly. Ik had al een lange tijd niet meer gejaagd, maar had geen last van mijn dorst, tot nu. ‘Isla… ga mee, het is te lang geleden en str…’ zei hij maar ik sprak erdoor heen. ‘Nee, ik val Inge niet aan, je weet dat ik mensenbloed helemaal niet lekker vind ruiken. ‘ zei ik. Hij knikte maar keek me bezorgt aan. Ik ga straks wel jagen. ‘Je had je jachtpartij niet moeten stoppen laatst, als Alice je niet had terug geroepen had je nu geen dorst’ zei hij. ‘Morgan ik heb geen dorst, je ruikt gewoon lekker’ mompelde ik. ‘Ik voel mijn dorst nog geeneens’ zei ik. Hij keek me aan terwijl hij opstond. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd en rende weg. Ik stond op en liep terug naar het huis. Seth zat op de bank en Inge lag in zijn armen te slapen. Ik keek hem aan en hij knikte. ‘Gefeliciteerd’ zei ik zacht. ‘Dankje’ zei hij terug. Ik drukte een kus op zijn wang. Hij bloosde, daardoor grinnikte ik en schrok Inge wakker. ‘Huh?’ vroeg ze. ‘Niets, Seth neem je haar mee naar huis? Ik vraag wel aan Jacob of hij je vrij wil geven van wachtlopen vandaag’ zei ik. Hij knikte ‘Is goed, en bedankt voor alles’ zei hij ‘Graag gedaan’ zei ik. Seth tilde Inge op en rende weg. Ondertussen was mijn familie al binnen gekomen, Esmé en Carlisle stonden erbij dus wisten ze waarschijnlijk alles. Ze roken zo lekker! Grizzly, puma en vooral hert. Ik hield het niet meer, mijn ogen kleurde zwart en ik rende het huis uit richting het bos. Al snel vond ik een groep van vijf herten. Binnen twee minuten waren ze allemaal op. Ik had nog steeds dorst, dat komt ervan als je al haast twee maanden niet gejaagd had. Mijn dorst was wel lichter geworden dus rende ik verder. Al snel vond ik twee puma’s, ik dronk ze beide leeg. Nog steeds dorst, ik weet nu wel dat ik nooit meer dan een maand niet ga jagen. Al snel zag ik een grizzly, gelukkig die zaten meestal behoorlijk vol. Ik viel hem aan en dronk hem leeg. Ik legde zijn lijk neer en voelde me gelukkig vol. Mijn dorst zou voorlopig wel gelest zijn, gelukkig. Snel rende ik terug naar het huis, waar iedereen nog rustig aan het wachten was.