The younger me

Ik zag hoe de Volturie dichterbij kwam. Mijn moeder deed me een klein rugzakje om. ‘Renesmee ik hou van je,’ fluisterde ze in mijn oor. ‘Ik hou ook van jou mama’ zei ik tegen haar. Ik legde mijn hand op haar wang. Ik wilde haar laten zien dat het nog niet voor bij was. Dat Alice en Jasper terug zouden komen. Dat we allemaal weer veilig zouden zijn.
‘Nee, Nessie,’ zei ze. ‘Dat gaat niet gebeuren,’ Toen droeg ze me naar mijn vader. ‘Edward, het is over’ Papa gaf me een knuffel en zette me op Jacobs rug. Mama mompelde iets in het oor van Jacob en Jacob rende weg. Met mijn op zijn rug. Aan de rand van het bos stopte hij. Ik klom van zijn rug en hij veranderde in een mens. ‘Renesmee,’ zijn ogen waren groot en donker. ‘Je mag niet kijken tot ik zeg dat je, je ogen open mag doen.’
Ik deed gewoon wat hij zei. Maar toen ik allemaal gegil en gekraak hoorde deed ik stiekem toch mijn ogen open. Voor me zag ik allemaal vampiers. Mijn moeder lag zonder hoofd op de grond. Mijn vader stond naast haar en keek geschrokken voor zich uit. Een vampier in een lange zwarte mantel naderde hem van achter. ‘Papa achter je,’ gilde ik. En hij keek op. Maar hij was te laat om zich nog om te draaien. En ik zag met eigen ogen hoe mijn vader werd vermoord.