29

Ze bad in stilte dat ze een glimp van Saphira zou opvangen. Toen drong het tot haar door dat de voetstappen van achter haar kwamen, uit de richting van het dorp. Ze keek achterom en zag Mitsue aankomen met een lantaarn en een bord met eten. Jenova was in verwarring gebracht. Was dat eten voor haar en Saphira bedoeld? Toen herinnerde zich dat het een oud gebruik was om op Heilige Dagen een offer achter te laten op de oever. Als er 's nachts hongerige geesten langs kwamen, zouden ze zich hopelijk te goed doen aan het eten en de slapende mensen met rust laten.
Mitsuo zag de gedaante van Jenova en bleef staan. Zijn ogen waren nog niet zo aan het duistere gewend als de hare. Hij dacht dat ze misschien een uitzonderlijk hongerige geest was, die extra vroeg was gekomen om de andere voor te zijn.
'Wa...wa... wat ben jij?' vroeg Mitsuo shor.
'Het is in orde,' zei Jenova en ze boog, ook al kon Mitsuo haar niet zien. 'Ik ben het.'
'Jenova?'Mitsuo hield de lantaarn omhoog, wachtte totdat zijn ogen zich hadden aangepast en liep toen behoedzaam op haar af.
'Wat doe jij hier? Je vader en moeder maken zich zorgen. Enkele van de mannen maken zich klaar om op zoek te gaan Saphira en jou.'
'De terugweg vanaf de waterval duurde nogal lang,' zei Jenova zacht.