Ma passion

Ma passion


Nee, mijn passie is niet Frans. Ik ben slecht met talen. Maar toch ga ik het proberen te leren. Of eigenlijk: Ik ga het gewoon doen! Mijn vakkenpakket staat vast en Frans is de taal die daar zijn toevoeging aan heeft. De taal past bij mijn droom, net als de rest van de vakken die ik gekozen in mijn Cultuur en Maatschappij profiel.

Op een paar haken, die ik in de uitverkoop had gekocht, loop ik het grote gebouw binnen. Onderweg naar de lift word ik vrolijk gegroet door iedereen die mijn naam weet. Vrolijk groet ik terug en druk ik op het knopje van de lift.
Ik moet op de 3e verdieping zijn, daar is de afdeling waar ik de leiding over heb.
Al snel gaat de lift open en loop ik naar binnen. Ik druk de bekende lift knopjes in en voor ik het weet gaan de deuren al dicht en komt de lift in beweging. De super moderne lift is al snel boven, en ook de deuren gaan snel open. Ik stap gelijk uit en ga rechtstreeks naar mijn kantoor. Als ik binnen kom laat ik me achter mijn bureau op een stoel vallen en doe ik de computer aan om mijn mail te checken, zoals ik dat elke dag doe.
Als ik mijn mailbox geopend heb komen er gelijk een aantal mailtjes tevoorschijn. Maar er is er maar één die voor mij opvalt. Afzender: Website van het jaar.
Kriebels dringen mijn buik binnen en zo snel als ik kan open ik het mailtje. Een grote lab tekst komt te voorschrijn, maar door te scannen heb ik al snel door waar het over gaat. Gelijk spring ik overeind en ga naar de afdeling. Iedereen is druk aan het werk. Allemaal druk bezig met het bijhouden van mijn site.
Trots kijk ik even om me heen om te genieten van het succes om vervolgens de hele zaal stil te leggen. Maar blijkbaar is dat niet nodig. Het is alsof de mensen in deze zaal mijn spanning en mijn vlinders ook voelen. Alsof ik ze heb aangestoken met alleen al mijn grote glimlach, mijn trotse blik en mijn zwijgzaamheid.
Iedereen kijkt me nieuwsgierig aan, waardoor mijn lach alleen maar groter word. Ik heb gewoon zoveel zin om het nieuws te vertellen.
‘Lieve werknemers. Ik heb goed nieuws, en aangezien ik geen zin heb om daar een heel verhaal om heen te draaien zou ik het maar gelijk met jullie delen: Wij zijn namelijk website van het jaar in de categorie mode!’
Iedereen staat meteen op en feliciteert elkaar vrolijk. Natuurlijk doe ik mee. Maar na een tijdje moet ik het toch weer stil leggen. Ten eerste omdat iedereen weer aan het werk moet en ten tweede omdat ik een feestje wil aankondigen.
Ik loop naar de ingang van de afdeling waar een microfoontje staat om over de menigte heen te komen. Ik zet het ding aan waardoor het meteen begint te piepen.
De hele zaal is gelijk stil en kijkt me aan. ‘Om deze prijs te vieren gaan we binnenkort iets leuks doen. Maar voor nu moeten jullie toch aan het werk. Ik mail jullie zo meteen wel over het uitje.
Rozie, schrijf jij en stukje over onze prijs?’
Rozie knikte vrolijk en begon gelijk te typen.
Een glimlach ontstond op mijn gezicht en te vrede verliet ik de afdeling. Ik had nooit gedacht dat mijn onbekende mode site ooit zo groot kon worden. Maar ja, klein beginnen hoort er bij toch? En moet je nu zien!

Als ik in mijn kantoor ben open ik gelijk een nieuwe mail, mijn ontploffende mailbox negerend. Ik dacht er aan om met de hele afdeling chocola te gaan maken, zaterdag avond.
Al de informatie zet ik in de mail, met de vraag eronder naar de meningen van de werknemers. Ik hoop dat ze het uitstapje waarderen, want ik heb er persoonlijk al ongelofelijk veel zin in. Als ik uitgetypt ben druk ik op verzenden en begin ik met tegenzin mijn mailtjes door te spitten.