The sorting hat

Samen liepen we de trein uit.
“mevrouw Malfidus. Zou u kunnen meekomen zodat we u nog voor de eerste jaars u kunnen sorteren.”
“Ja ik kom. Doei allemaal” en ik liep professor Anderling na. Via een kortere weg kwamen we bij Zweinstein. Het gebouw was reusachtig.
Snel liepen we binnen. Verschillende leerkrachten paseerend, kwamen we uiteindelijk bij een lange gang op het derde verdiep.
“Zoutzuurtjes”
De wenteltrap begon te draaien en Anderling liep verder. Zeer sociaal was ze ook niet. Ze had nog niets gezegd.
Anderling klopte op de deur.
“Binnen” klonk het achter de deur.
Snel stapte we binnen.
“Ga maar zitten” er stonden 2 stoelen. Wow rare kamer.
“Ik ben Professor Peskamentus, mevrouw Malfidus. Zullen we je dan sorteren”
“Goed idee proffessor”
Professor Anderling pakte een oude hoed van de plank en zette deze op mijn hoofd.
“Ah een Malfidus, als dat echt zo is. Nee niemand hoort ons. Dit is je gedachten. Je zegt dat je een Malfidus bent maar zo ben je echt niet. Zwadderig nee, zo ben je niet. Waarom niet Griffoendor. Ja.”
En hij schreeuwe het uit
“Giffoendor”
“Oke Malfidus. Dat is gekozen. Ga naar je vrienden en als er problemen zijn. Professor Anderling is jullie mentor of hoe de jeugd dat noemt. En ik ben er ook nog altijd”
“Kom maar mee”
Ik volgde Anderling na afscheid genomen te hebben van Perkamentus.
Naar de leerlingen tafel van Griffoendor.
Naar mijn vienden.
Naar Fred.