My Saviour

De wolf hijgt nogmaals in mijn gezicht en ik kokhals bijna van de stank. Ineens hoor ik hem piepen en wordt de wolf drie meter door de lucht tegen een boom aan gesmeten. "Wat te.." denk ik. Ik kijk naar wie dat deed en.. daar staat hij. "CASEY?!" schreeuw ik. "Je rent niet snel genoeg." zegt hij, terwijl hij nog naar de wolf kijkt. De wolf gromt en komt ten aanval op Casey af. Ik lig doodstil en kijk naar hoe Casey de wolf wegslaat. De wolf die weer aanvalt, mijn zijn ontblote tanden, wordt weer door Casey geraakt. Casey slaat met zijn vuist op het beest zijn bek. Ik schrik van hoe gewelddadig en eng Casey nu is. Hij grijpt de wolf bij zijn nek vel en smijt hem tegen de grond. Ik hoor een harde 'krak' en de wolf piept. "Wat doe je hier nog?!" hoor ik Casey zeggen. Hij tilt me bij mijn kraag op en zet me overeind. "Ga naar huis." beveelt hij, "AU!" hoor ik hem zeggen. Hij kreunt even en slaat de wolf van zijn arm, waar het beest in had gebeten. De wolf piept en probeert overeind te komen. Ik hoor dat hij heel raar ademt, maar Casey beveelt me weg te gaan. Ik loop maar gauw door, maar de wolf die piept steelt steeds mijn aandacht. Achter een dikke boom schuil ik, kijkend naar Casey en de wolf. Casey grijpt de wolf zijn nek en draait hem om. Mijn opengesperde ogen staar ik naar hoe het beest kraakt en slap hangt. Casey legt hem op de grond en loopt richting huis, mijn kant op dus. Ik staar nog steeds met grote ogen naar het beest. "Ik zei toch, dat je naar huis moest gaan." fluistert hij in mijn oor. Ik hoor zijn adem in tegen mijn oor slaan. Hij grijpt mijn arm en trekt me mee. Samen lopen we richting huis. Halverwege zegt hij dat hij het beest verder in het bos gaat lozen. Dan kunnen andere roofdieren er beter bij, beweert hij. Ik loop door naar huis en Casey rent terug naar het bos. Toch kan ik het niet laten om Casey weer te volgen. Ik volg hem tot ongeveer de rand van het bos en bedenk me dat ik niet weer zoiets gruwelijks wil zien, dus ik loop maar weer naar huis. "Fijn, dat op en neer geloop." zucht ik.

Thuis aangekomen loop ik door naar de douche. "schijt aan dat koude water." denk ik als ik onder de douche sta. De koude druppels die op mijn huid vallen zorgen voor kippenvel, maar ik negeer het. Ik sta een half uur onder het koude water, wat al niet meer koud voelt. Maar toch ga ik eronder uit en droog ik mezelf af. Ik loop, naakt, naar mijn kamer. Niemand was meer thuis, dus why not? Op mijn kamer trek ik mijn kast open en haal ik jogging broek en een roze shirt eruit. Ik trek een wit onderbroekje en bh'tje aan en doe de kleren aan. Het is toch koud aan mijn armen en ik pak een vest. Het vest is wit, met regenboogjes erop. Ik loop weer naar de douche en gooi mijn oude kleren in een wasmand. Ik hoor voetstappen in de gang, naar mijn kamer. Ik sta verstijfd en luister naar de voetstappen. Ik hoor mijn kamerdeur kraken, het is even stil, daarna weer gekraak en loopt die persoon weer naar beneden. Ik leg de wasmand zacht neer, in de hoek van de badkamer en loop naar mijn kamer. "Even kijken of er iets mist." denk ik, maar alles is in orde. Ik wacht even en luister. De voordeur is niet meer opengegaan na de voetstappen van die persoon, dus hij/zij is er nog. Ik pak John's knuppel en loop naar de trap. Heel zachtjes stap ik naar beneden. Ik kijk rond, door de kamer. In de woonkamer is er niemand, dus ik loop naar de keuken. Ik zie iemand aan tafel zitten, met felrode ogen, een glas bloed rode wijn en sneeuwwit haar. De persoon lijkt mij niet te zien, of iets in deze kamer. Zijn ogen staan gefocust op het glas. Ze lijken naar het niets te staren. "Casey?" vraag ik verschrikt.