14.

Roselyn Valentina Patterson

Een uur later was ik klaar en liep ik naar Justin’s hotel toe. ‘Ik zoek Justin Bieber.’ Zei ik op een eentonige manier terwijl ik m’n zonnebril wat beter op m’n neus zette. ‘Zeg maar dat hier die ene Roselyn staat die ernstige koppijn heeft van gisteravond.’ De vrouw keek me even vaag aan maar belde toen toch maar naar zijn kamer. ‘Ja, hallo. Er is hier iemand voor u beneden. Ene Roselyn die ernstige koppijn heeft van gisteravond.’ Sprak de vrouw. ‘Oké, ik zal het doorgeven. Tot ziens.’ En ze hing de telefoon weer op. ‘U kunt naar kamer 115 gaan. Hij wacht daar op u.’ Ik bedankte haar en liep toen naar de kamer. Ik klopte op de deur en Justin deed met een grijnzende blik de deur open. ‘Hai.’ Zei hij en liet me de kamer binnen. Hij gooide de deur dicht en plofte toen weer op de bank neer. Ongemakkelijk ging ik in een andere stoel zitten en wachtte op het juiste moment om iets te zeggen. ‘Nou, wat kwam je doen?’ vroeg Justin. ‘Ik eeh… wilde het eigenlijk even over gisteravond hebben. Wat er precies gebeurd is en zo.’ Zei ik. ‘Hoofdpijn?’ Justin grinnikte. Ik knikte. ‘Gigantische hoofdpijn. En ik kan me ook niet veel meer van gisteravond herinneren. Vandaar dat ik nu hier ben. Je moet me echt even vertellen wat er allemaal gebeurd is. En niks achterhouden ofzo.’ Ik keek hem vragend aan. Justin lachte even. ‘Nou, we kwamen dus op dat feest. En toen ging je gelijk al drinken enzo. En nog meer drinken en daarna nog meer drinken tot je dronken was. Nou ja, eigenlijk dronk je ook nog nadat je dronken was. En ja, je was heel luidruchtig om het maar even netjes te zeggen. En Lauren en Jus waren ook gigantisch dronken. En toen ging je met Jus zoenen en…’ ‘Wát ging ik?’ onderbrak ik hem. ‘Je hebt met Jus gezoend ja, dat hoorde je goed.’ Ik trok een moeilijk gezicht. ‘Echt waar?’ vroeg ik nog voor de zekerheid. Justin knikte. ‘Ja, jullie stonden elkaar zowat af te lebberen.’ Ik keek hem met grote ogen aan en zakte onderuit in m’n stoel. ‘Weet je het echt wel zeker? Misschien zag je een ander meisje wel voor mij aan.’ Justin schudde zijn hoofd. ‘Jullie stonden echt gewoon maar een meter van mij vandaan. Het gebeurde precies voor m’n neus. Het kon echt niet iemand anders zijn, Rose.’ ‘O, nou. Fijn.’ Zei ik op een chagrijnige toon. Justin knikte. ‘Nou, en toen gingen we naar huis. Ik moest je helemaal ondersteunen omdat je anders neer zou vallen. Je kon in ieder geval niet zelf meer lopen en toen heb je ook nog gekotst en gezegd dat je mij lief vond.’ Justin keek me grijnzend aan. Het liefst wilde ik nu door de grond zakken. Ik schaamde me echt kapot. ‘Oooh, wat erg.’ Mompelde ik terwijl ik met m’n hand door m’n haren streek. ‘Ik vond het wel lief hoor. Dat je zei dat je me lief vond.’ Lachte Justin. Ik fronste m’n wenkbrauwen. ‘Daar is helemaal niks liefs aan. En daarbij, ik was dronken dus ik meende er geen woord van.’ Justin haalde z’n schouders op. ‘Toch was het lief.’ ‘Oké, wat jij wil. Was het verder nog leuk dan gisteren?’ Justin knikte. ‘Ach jahoor. Ik heb me wel vermaakt met al die dronken mensen. Volgens mij was ik zowat de enigste die niet dronken was. Op Tin en nog een paar anderen na. Maar, het was super. Ik heb lekker in het zand gezeten en niks gedaan.’ Ik keek hem onderzoekend aan. ‘Dus niet. Je hebt je doodverveeld.’ Concludeerde ik. Justin knikte. ‘Jep, eigenlijk wel.’ Weer werd ik rood. Ik had Justin meegenomen en hij had er echt helemaal niks aan gehad. ‘Sorry.’ Mompelde ik toen maar. Justin glimlachte even. ‘Mij maakt het niks uit. Over twee weken ga je dat mooi allemaal weer goedmaken.’ Hij wiebelde even met z’n wenkbrauwen en ik zuchtte. O ja, die godverdomme weddenschap. Bijna vergeten. ‘Fijn dat je me eraan herinnerd. Nu kan ik me er weer mentaal op voorbereiden.’ Zei ik terwijl ik opstond. Justin knikte grijnzend. ‘Ik heb er nu al zin in.’ Lachte hij. Ik rolde even met m’n ogen. ‘Ik niet.’ Ik liep naar de deur en draaide me toen weer om. ‘Hoelang geldt die weddenschap eigenlijk?’ vroeg ik. Justin haalde zijn schouders op. ‘Tot zolang het leuk blijft.’ ‘Lang dus.’ Concludeerde ik terwijl ik de deur opendeed en de kamer uitliep. ‘Misschien.’ Grijnsde Justin. ‘Bereid je maar vast voor dat het inderdaad lang gaat duren. Dan kan het daarna alleen maar meevallen.’ ‘Nou, fijn. Ik heb er echt zin in.’ Zei ik sarcastisch. ‘Ik ook!’ Justin lachte even. ‘Nou, dan ga ik maar. Tot over twee weken. Jammer genoeg.’ Ik zuchtte even en liep toen weg terwijl ik Justin nog even achter me hoorde lachen.

omg, ik moet voor morgen een echt kak-verslag inleveren voor anw. met allerlei natuurkundige berekeningen en over de zonshoogte en alles terwijl ik geeneens natuurkunde heb. dus ik snap er zegmaar niks van. maaarja, nu ga ik pizza eten en daarna naar never say never <333 doei.