A nice picture

Ik werd terug wakker. Waarom ben ik eigenlijk hier, vroeg ik mij af. Wat was Kaname nu van plan? Is dit nog een deel van zijn stomme grap? Ik probeerde mij zo rustig mogelijk recht te zetten zonder pijn te lijden, maar ik voelde geen pijn. Ik voelde aan de plek waar een van die trutten mij had geschopt. Niks, geen pijn.
Ik keek rond en zag Kaname in een hoekje rustig een boek aan het lezen. "Wakker?" vroeg hij terwijl hij rustig voort bleef lezen. "Ja," antwoordde ik met een zacht stemmetje. Ik keek wat verder rond mij en zag dat er een groot raam was naast mijn bed. Daarom dat het zo licht is hier. Zou ik al kunnen opstaan? Ik voelde geen pijn meer en ik kon terug normaal ademen. Dus rechtstaan zou geen probleem kunnen zijn. Nou ja, you never know until you try. Ik schoof mijn dekens opzij en zag dat ik mijn school uniform nog aan had. Daarom dat het ongemakkelijk was om te slapen. Ik keek terug in de richting van Kaname, maar die zat nog steeds te lezen of zo leek het toch. Oké, tijd om op te staan. Het lukte mij en het deed geen pijn. Ik stapte naar het raam en genoot van het uitzicht. Het uitzicht was heel mooi. Je zag het schoolgebouw, de tuin, de pleinen, en alle extra gebouwen voor weet ik veel wat, met op de achtergrond een heuvelachtig landschap met sprookjesachtige bossen. Ineens voelde ik twee armen rond mijn middel. Ik schrok en keek over mijn schouder. Vlak achter mij stond Kaname.