Ch. 57 Bal deel 5

Winter

De verschillende kleuren van baljurken passeren langs mijn ogen. Geel, groen, oranje, rood, blauw, paars, zwart, wit. Ik heb het allemaal al gezien. Van de lelijkste tot de mooiste jurken op aarde. Samen met Belinda zit ik op een van de bankjes, Leo en Harry zijn op de dansvloer bij hun vrienden. Net hetzelfde geldt voor George ‘Ik verveel me!’ geïrriteerd slaagt Belinda haar armen in de lucht. ‘Ik begrijp je volkomen’ ze grinnikt en geeft eens stomp tegen mijn arm. ‘Wat kunnen we doen?’ ‘Een idiote foto laten maken?’ een wenkbrauwiebel verschijnt op mijn gezicht. De wenkbrauwiebel die Belinda hilarisch vind. Ze trekt me recht, over de dansvloer, naar het fotostandje. De fotograaf kijkt ons eerst raar aan als we zonder date verschijnen maar haalt zijn schouders maar op. Ik slaag mijn armen rond Belinda heen en zij die van haar rond mij zodat we in een hevige omhelzing op de foto staan. Ons gezicht naar de camera gericht. ‘Hoeveel foto’s wilt u hebben?’ de fotograaf heeft een nasale stem. ‘Twee graag’ Belinda pakt de foto’s aan, stopt ze in haar handtasje, bedankt de fotograaf en komt naar mij toe gewandeld. ‘Ik vind hem maar eng’ ‘Wie?’ ‘Die fotograaf’ ik grinnik. Typisch voor Belinda om dat te zeggen ‘Wat gaan we nu doen?’ Belinda kijkt rond. Met een zucht draait ze haar gezicht weer naar mij. ‘Ik weet niets om te doen’ ‘Dat is ook niet goed’ ze schud haar hoofd. ‘We kunnen gaan dansen?’ ‘Dat hebben we al gedaan’ ‘Daar heb je wel een punt’ verveeld gaan we alle twee weer op een van de bankjes zitten. Vanzelf beginnen we te roddelen over de kleren die iedereen aan heeft, hoe ze dansen, welke date ze hebben en zo van die dingen. Tja, ik ben en blijf een meisje. En veel meisjes roddelen graag.

‘Mevrouw’ ik draai mijn hoofd en zie Leo staan. Met een grote glimlach op zijn gezicht kijkt hij me aan, zijn hand uitgestoken in mijn richting. ‘Meneer’ ‘Wilt u mij vergezellen naar de dansvloer’ hij ziet er zo serieus uit. Ik knik en pak zijn hand vast. Rustig trekt hij me recht en begeleidt me naar de dansvloer. Zijn ene hand plaatst hij op mijn heup en met de andere pakt hij mijn hand vast. In tegenstelling tot Fred en George moet ik bij Leo niet naar boven kijken. Niet dat hij klein is maar hij is kleiner dan Fred en George en ik ben tamelijk groot. ‘Ik had niet verwacht dat je zo goed kunt dansen’ ‘Ik moet toe geven dat mijn zus me heeft leren dansen’ ‘Heb je een zus? Dat wist ik niet’ hij knikt. ‘Ze is 23 jaar, een stuk ouder dan ik ben. Ze noemt Lies’ ik knik. De dansvloer is redelijk leeg, de meeste mensen rusten even uit van al het dansen. Ik zie dat George en Belinda ons grijnzend aan staren van de kant. ‘Ik vind ze creepy’ fluister ik in Leo’s oor. ‘Wie?’ ‘Belinda en George’ ‘Ik begrijp je compleet’ is zijn antwoord.

Zo blijven Leo en ik een tiental nummers dansen. Bij elk nummer komen er meer mensen de dansvloer op. Daardoor wordt het te druk en gaan Leo en ik er af. Belinda en Harry zijn nergens te bekennen. Maar George zit op het bankje, helemaal alleen. ‘Wel, waar is je date?’ ‘Naar de wc’ ik knik. Vanzelf beginnen we te praten, de date van George doet ook gezellig mee als ze terug is van de wc. ‘Hey’ dat woord zorgt ervoor dat we alle vier op kijken. Naar de persoon die het zei. ‘Hey, kom er bij zitten’ Leo schuift op in mijn richting zodat er tussen hem en George plaats vrij komt voor Fred om te zitten. ‘Waar is Angelique?’ Leo heeft geen enkel idee dat er spanning heerst tussen ons. ‘Bij haar vriendinnen’ heeft ze die dan? Nee, zo mag je niet denken Winter. Stoute Winter! De jongens praten rustig verder, de date van George is onder tussen vertrokken. Ze is Angelique gaan zoeken om daar bij te gaan staan. Normaal vind ik de dates van George altijd heel tof maar deze keer is het een seut. ‘Winter? Winter!’ ik schrik op uit mijn gedachten. ‘Wat is er?’ ‘Ik vroeg of je ook iets moest hebben om te drinken’ ‘Oh, graag. Dank je’ Leo verdwijnt in de massa. ‘En? Wat heb je al gedaan hier?’ ‘Samen met Belinda op de foto geweest en met Leo gedanst. Jij?’ ‘Ongeveer hetzelfde maar dan met Angelique in plaats van Leo en Belinda’ ik grinnik. Voor ik het weet is Leo al terug met de drankjes. ‘Dank je’ ik druk een kus op Leo’s wang als bedankje. ‘Ik moet meer drankjes gaan halen denk ik’ ik grinnik, net zoals George. Bij Fred kan er maar een zwak lachje vanaf komen. ‘Nu heb je jezelf wel veraden hè, nu krijg je geen kusje meer’ ‘Nee?’ met een pruillip staart hij me aan, waardoor ik nog harder in de lach schiet dan ik in het begin. ‘Kom’ Leo drinkt de laatste slok van zijn drankje op en zet zich recht. Verbaasd staar ik hem aan. ‘Kom, nog een laatste keer de dansvloer op’ gewillig laat ik me mee trekken. ‘Nog één uur te gaan. Dus wie nog niet op de dansvloer geweest is, he moment begint nu toch echt wel te komen’ klinkt er door de luidspreker. ‘Nog maar een uurtje?’ deze keer ben ik de gene die een pruillip trekt. ‘Spijtig hè’ ik knik. We dansen in de exacte maat de dansvloer rond. Het voelt alsof ik zweeft, wat waarschijnlijk niet is maar kom. Helemaal links zie ik Harry en Belinda dansen. Niet zo vlot als de andere mensen maar wel veel schattiger om te zien. Belinda is klein van gestalte dus past goed bij Harry, die zelf ook niet zo groot is. Hij stapt om de vijf minuten een keer op haar voeten en wordt dan helemaal rood, wat zij ongelofelijk schattig vind. Als die twee niet dringend kussen weet ik het ook niet meer. ‘Ze zijn schattig hè?’ Leo’s hoofd is veel dichter dan ik verwacht had. Ik knik. ‘Ik wou dat ik ook zo iemand had’ ‘Je hebt toch zo iemand’ ‘Oh ja?’ verbaasd draai ik mijn gezicht naar dat van Leo, dat nog steeds dicht bij is. Hij knikt. ‘Wie dan?’ Leo verplaatst zijn hoofd richting mijn oor. Zijn stem is een zachte fluistering. ‘Fred’ zijn hoofd verplaatst zich weer naar achter en hij kijkt me aan. Hoe weet hij dat? ‘Hoe bedoel je?’ mijn stem is helemaal niet zo vast als ik gewild had. ‘Komaan, het is toch overduidelijk dat je hem leuk vind. Andersom trouwens ook’ ‘Tuurlijk, daarom heeft hij terug iets met Angelique’ ‘Dan geloof je me maar niet’ hij draait met zijn ogen en danst verder. Hij lijkt de hele conversatie terug vergeten. Spjitig genoeg ik niet, door mijn hoofd spookt de ene vraag na de andere.