WS ~ 44

(Nyree)

“Ik heb iemand voor je meegebracht,” grijnsde hij toen we één of andere kamer binnengingen. Nog voor Bill zijn zin helemaal kon af maken duwde ik hem opzij en vloog naar Tom. Hij lachte en sloeg zijn armen om me heen. “Het spijt me zo!” “Mij ook,” Zijn stem klonk warm. Hij tilde me op en draaide me in het rond.

“Gewoon even duidelijk maken dat wij helemaal niets hebben en ook nooit zullen hebben, die avond was een zwak moment, goed?” Hij knikte lachend. “Stel je voor, jij en ik, samen,” Ik lachte luid in zijn oor. Straks was die jongen al doof voor het concert begon. “bah, afschuwelijk,” giechelde ik en trok een zuur gezicht

“Ah haa, lachende gezichtjes,” Georg stond ons lachend aan te kijken vanuit de deuropening. “Vreemd genoeg,” begon ik. Ik liet Tom los en draaide me naar Georg. Bill stond ondertussen als aan mijn andere zijde. “Heb ik je gemist Georg,” lachte ik. Hij grijnsde zoals niemand anders dan Georg dat kon. “Oh kom op als we nu toch bezig zijn,” lachte ik en opende mijn armen. Hij lachte en knuffelde mijn wervels plat. “Ik heb je ook gemist, maar sst, niet tegen Tom zeggen,” lachte hij. Ik lachte en liet hem los. Eindelijk weer lucht!
“& waar zit Gustav?” vroeg ik en stak mijn hoofd de gang in.