Niets is wat het lijkt

Ik rook zijn geur alles werd wazig voor me en ik voelde het dierlijk instinct in mij. Ik verloor langzaam alle controle van mijn lichaam en langzaam opende ik mijn mond. Voorzichtig zette ik mijn hoektanden precies op de goede plek in zijn nek en beet. Ik begon gretig te drinken want het was alweer een tijdje geleden. Het smaakte heerlijk, ik voelde zijn lichaam langzaam verzwakken in mijn handen. Zijn spieren verslapten, zijn ademhaling ging langzamer en ik hoorde zijn hartslag ook steeds langzamer gaan als het gevolg van het weinige bloed wat hij nog in zich had. Hij probeerde nog wat te zeggen maar ik kon niet horen wat. Hij was al te veel verzwakt om zich ook nog maar een beetje verstaanbaar te kunnen maken. Te druk bezig mezelf te voeden, te druk bezig het vochtige bloed naar binnen te werken tot de laatste druppel. De jager had zijn prooi gevangen.

Na de laatste druppel leg ik het leeggezogen lichaam op de grond en kijk ernaar. Jammer, hij zag er wel leuk uit. Vervolgens legde ik hem over mijn schouder en keek naar boven. Ik zag geen sterrenhemel, alleen een grote massa donkere wolken waardoor deze nacht er nog veel donkerder uitzag. Ik zette mijn sterke lange nagels in de muur, het gesteente brokkelde af onder mijn nagels en zo klom ik naar boven met het lichaam over mijn schouder. Het kostte me absoluut geen enkele moeite waardoor ik het dak super snel bereikt had, voordat iemand me ook maar had kunnen zien. Ik stond op het dak en oriënteerde mezelf. Ik sprong met gemak een paar daken over en zag de bar waar we net nog met zijn allen in zaten. Op het dak zag ik twee gedaantes staan wachtten en ik herkende ze meteen. Met een laatste soepele sprong was ik bij hun aangekomen en ik legde het lichaam op het dak. Naast het andere dode lichaam wat er al lag.