~013~

Als we weer in het kasteel zijn, lopen we meteen door naar de leerlingenkamer. Er zit nog één eerstejaars, maar die jaagt George snel weg. Dan halen ze een stuk perkament tevoorschijn en geven het aan mij. ‘Omdat je nieuw bent.’ ‘En dus nog alles moet leren.’ ‘Mag jij dit hebben.’ Ik kijk even naar het perkament. ‘Wauw. Wat een mooi stuk perkament zeg.’ zeg ik en kijk een beetje verbaasd naar Fred en George die mij verwachtingsvol aankijken. Fred zucht. ‘Nee, het is niet zomaar een stuk perkament, hoewel ik wel met je eens bent dat het een uitzonderlijk mooi exemplaar is.’ George pakt het perkament weer en legt het op een tafeltje, hij pakt zijn toverstok en tikt op het perkament. ‘Ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb.’ Ik kijk naar het perkament waar langzaam lijnen op verschijnen. Fred wijst enthousiast naar een puntje op de kaart. ‘Kijk daar staan wij.’ ‘Dit is de sluipwegwijzer.’ legt George uit. ‘Hierop staat alles en iedereen die zich in het kasteel bevindt.’ Ik kijk aandachtig naar de sluipwegwijzer en zie inderdaad allemaal bewegende puntjes. ‘Wauw, hoe komen jullie hieraan?’ ‘We hebben hem tijdens ons eerste jaar gejat uit de kast van Vilder, de conciërge.’ zegt Fred trots. ‘Hij zat in de la “geconfisqueerd en levensgevaarlijk.’ ‘Hij heeft ons goed geholpen en nu is het tijd om hem aan jou over te dragen.’ zegt George, terwijl hij een klopje op de kaart geeft. Fred en George wijzen alle geheime gangen aan en vertellen er meer over. ‘Zorg er goed voor.’ zegt Fred. George geeft nog een tikje op de kaart met zijn toverstok. ‘Snode plannen uitgevoerd.’ De kaart wordt weer blanco. Terwijl ik hem in mijn tas doe, zie ik dat we al vijf minuten te laat zijn voor de geschiedenisles.

Als we aankomen bij het lokaal, sluipen we naar binnen. Ik zie dat Jennifer nog alleen zit en ga naast haar zitten. ‘Is dat de leraar?’ vraag ik verbaasd, doelend op het spook dat voor de klas staat. ‘Ja, dat is professor Kist.’ Monotoon vertelt hij verder over de Gedragscode voor Weerwolven uit 1637. Ik maak af en toe aantekeningen terwijl ik mijn best doe niet in slaap te vallen. ‘Goed, het huiswerk voor de volgende keer is een opstel van 50 cm over de informatie die in de les is behandeld.’ Professor kist knikt even en zweeft dan door het bord weg. Ik kijk opzij naar Jennifer, die in slaap gevallen is. ‘Jen, wakker worden.’ zeg ik en schud haar door elkaar. Ze schiet overeind. ‘Hè, wat, wie, waar.’ ‘Je was in slaap gevallen. De les is afgelopen.’ ‘Oh, mooi.’ zegt ze en pakt haar spullen in. ‘We moeten voor de volgende keer een opstel van 50 cm schrijven over wat er in de les behandeld is.’ zeg ik om haar te plagen. Ze kijkt me een beetje paniekerig aan. ‘Wat is er in de les behandeld?’ vraagt ze. ‘Tja, moet je maar opletten, hè.’ zeg ik en loop weg. ‘Toe nou, doe niet zo flauw.’ zegt ze en geeft me een por. ‘Heb je nog les?’ ‘Nee, maar waarover nou?’ ‘Kom dan gaan we naar de bibliotheek, dan maken we het wel samen.’

Reacties?
Kudo's?