Chapter 9.

Ongeduldig zweefde ik rond in het lokaal. De leerlingen zouden elk moment binnen kunnen komen. Ik had zo'n beetje bij iedereen's ouders in hetzelfde jaar gezeten, dus ik wist ongeveer wat ik van ze kon verwachten. Desondanks was ik nog steeds zenuwachtig. Geschiedenis van de Toverkunst had mij altijd wel geboeid, maar ik had nooit gedacht dat ik het ooit nog zou geven als vak op Zweinstein. Ik hoorde hoe de deur openging en draaide me om. Ik zag de vrolijke gezichten van de Griffoendors uit het derde jaar. "Ga zitten." zei ik met een glimlach en vrolijk gingen ze op hun plaatsen zitten. "Succes!" fluisterde Hermelien in mijn oor terwijl ze langsliep. Toen kwamen helaas ook de Zwadderaars naar binnen. "Belachelijk. Les van een vieze dode Griffoendor. Als mijn vader dit zou horen." Aah. Draco Malfidus. Precies hetzelfde als zijn vader, net zo arrogant en vervelend. "Meneer Malfidus. Ik denk niet dat u vader er iets aan zal doen als hij hierover hoort. Weet u, vroeger had jou vader nogal een zwak voor mij en ik weet dingen over hem waar zelfs jij nachtmerries van zou krijgen. Dus hup ga zitten en gedraag je." zei ik tegen hem en alle Griffoendors schoten in de lach. Draco kreeg een knalrood hoofd en liep snel naar zijn plaats. Hij gromde nog wat, maar zo zacht dat ik het niet kon verstaan. Het was vast niet iets positiefs. Toen iedereen zat begon ik met de les. "Nou, omdat dit de eerste keer is dat jullie les van mij hebben zal ik me even voorstellen. Ik ben Rose Baxendale en ga me alsjeblieft niet Professor noemen, dan voel ik me ook weer zo oud. De meeste van jullie zullen wel wat over mij weten, sommigen misschien meer dan anderen. - ik wierp een blik op Hermelien - maar ik wil wel dat het duidelijk is dat ik Griffoendors niet voor ga trekken of anders ga behandelen. Jullie kunnen allemaal mijn respect verdienen, maar dan moet je je wel goed gedragen. We gaan het in mijn lessen hebben over de Geschiedenis van de Toverkunst. Ik weet dat de meeste van jullie wel een hekel aan dit vak zullen hebben en ik snap ook wel waarom. Zelfs ik heb nog les gehad van Professor Kist, dus ik weet hoe het is. Ik hoop desalniettemin dat jullie het vak een tweede kans geven. Ik hoop er, hoe ironisch het ook is, nieuw leven in te blazen." Toen ik dat zei schoten er veel leerlingen in de lach. Dat was goed toch? Ron stak kort even zijn duim op en Hermelien knipoogde naar me. Misschien zou dit toch nog wel meevallen. De les vloog voor mijn gevoel voorbij en volgens mij hadden de leerlingen er ook wel plezier in. De Zwadderaars deden in het begin een beetje lastig, maar afgezien van Malfidus en z'n gevolg accepteerden ze me toch een beetje. "Doe je de deur achter je dicht?" vroeg ik aan een Griffoendor die als laatste het lokaal verliet en hij gehoorzaamde meteen. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Het voelde goed om deze autoriteit te hebben. Ook al was het maar voor een seconde. Met een goed gevoel ging ik terug naar de leerlingenkamer.