WS ~ 43

(Nyree)

We waren onderweg naar de ‘Icehall’ in Rusland, meer bepaald St.-Petersburg. Ik had er nog op aangedrongen bij Simone dat we ook konden gaan als ze wat dichter bij huis waren, maar ze stond erop. Oh god, ik had er nog geen idee van wat ik zou zeggen. Enkel ‘het spijt me’ zou niet volstaan. Voor hen misschien wel, maar voor mij niet.

De parking stond volgestouwd met trucks en auto’s. Helemaal vooraan zag ik de twee tourbussen. Simone betaalde de taxi. Gordon was hier nog steeds sinds mijn vertrek. Ze legde haar arm in mijn rug. “Het komt wel goed,” zei ze zacht.

Ik had niets meer van hen gehoord sinds de dag dat ik was vertrokken. Ze hadden Simone wel nog gebeld maar ze hadden nooit gevraagd mij door te geven. Ik schrok op toen ik geblaf hoorde. “Bill!” riep Simone toen ze hem met Garçia zag. Hij draaide zich om en keek ons verward aan. Ik liet Simone los en liep naar hem toe. Hij gaf de lijband aan Gordon. Hij sloot me in zijn armen en begroef mijn hoofd in de warme sjaal die hij droeg. “Het spijt me zo,” snikte ik. “Je hoeft geen sorry te zeggen Nyree. Het was mijn fout. Sorry dat ik zo stom deed en…”

Ik liet hem los en keek hem aan. “Oh god nee niet huilen, je make-up,” Hij lachte en wreef in plaats van de zijne mijn eigen tranen weg. “Ik ben blij dat je terug bent,” Ik lachte breed en knuffelde hem. “Het spijt me echt,” fluisterde hij in mijn haren. “Excuses aanvaard Billchen en sorry dat ik zo uitviel.” Hij kuste mijn haar en wiegde me heen en weer. “Je had er alle recht toe na alles,”

Er ontsnapte een vreemd geluidje van puur geluk uit mijn mond. Ik kon het niet bedwingen. Het was alsof mijn buik ging ontploffen. Hij knuffelde me nog een laatste keer plat en trok me toen naar binnen. “Tom wil je vast ook zien,” lachte hij breed. De gangen van het gebouw waren breed en lang en overal zag ik mensen in een zwarte T-shirt met ‘Tokio Hotel crew’ op staan.

“Tom?” riep Bill toen hij hem –dat vermoedde ik- niet vond. Er waren overal deuren en gangen en ik wist niet waar ik moest kijken. “Jaaa?” hoorden we ergens ver weg.