25. Inprenting

Jacob kwam terug rennen met Leah die met open mond naar haar broer keek en iets onverstaanbaars mompelde waarna ze boos wegliep. ‘Ga je mee naar het strand?’ vroeg Seth aan Inge. Ze knikte. Samen liepen ze het huis uit naar het strand. Ik keek naar Edward en dacht; Gaat hij het allemaal aan haar vertellen? Hij knikte. ‘Zo snel?’ vroeg ik. Hij knikte weer. Daar gaat mijn enige menselijke vriendin van het verleden. Ik zuchtte. Hierna zou ze me nooit weer willen zien. Dan ben ik ‘Het monster’, ‘De bloedzuiger’. Pff. Het valt ook allemaal niet mee hé. Ik had die strijd om te leven na het ongeluk gewoon moeten opgeven, dan had ik nu niet van die vreselijk irritante problemen. Edward gromde. ‘Denk niet zo’ zei hij. ‘Ach laat me lekker denken, of wil je weer zwemles krijgen?’ zei ik sarcastisch. Hij keek me boos aan en liep weg. Hij mompelde nog wat dat klonk als ‘Chantage’ en als ‘Valstrik’. Pff hij weet toch dat ik altijd al zo heb gereageerd als hij mijn gedachte las zonder dat ik toestemming gaf. Ik wou dat ik het kon afsluiten ofzo. ‘Dat wou ik ook’ gromde Edward vanuit de woonkamer. ‘Wil je nou zo graag leren zwemmen Edward?’ vroeg ik pissig. Hij antwoorde niet en ik liep naar morgen. ‘Daar gaat mijn vroegere beste vriendin’ mompelde ik tegen hem. Hij gaf me een kus op mijn wang en zei; ‘Maar wij gaan niet weg hoor’ Ik omhelsde hem en kijk naar de ring om mijn vinger. Ik wou dat die ring er voor altijd hoorde te zitten, dat ik zou trouwen met Morgan, maar dat duurt waarschijnlijk nog even. Ik wou dat hij het me nu vroeg. Dan antwoord ik ‘ja’ en kunnen we een perfect leven lijden. Ik haalde de ring van mijn vinger af en deed hetzelfde bij Morgan. Ik opende een laatje van de kast in de hal en gooide ze erin. Die konden we gebruiken als we weer zoiets moesten doen. Morgan keek me aan en ik keek in zijn geschokte ogen. Ik was benieuwd wat hij dacht maar had geen zin om het uit zijn verleden te halen. Ik drukte een kus op zijn mond en liep naar buiten. ‘Isla? Wat ga je doen?’ vroeg hij. ‘Even lopen’ mompelde ik en rende naar het bos. Eenmaal daar liep ik in mensentempo door het bos heen. Dat vond ik fijn, want het deed me denken aan vroeger. Nog even en ik zou van Jacob of Leah te horen dat Inge me nooit meer wou zien, misschien ging Seth het me zelf vertellen. De kans dat Inge mijn vriendin blijft is nul-komma-één procent. Ik zag Edward de hele tijd naar me kijken toen ik dacht over trouwen. Die sukkel zou ook nooit uit mijn hoofd blijven. Gelukkig kon Morgan geen gedachten lezen want dan zou ik gek worden. Plotseling rook ik een bekende mensengeur. Wat deed Inge hier in de buurt? Er kwam ook walging in me van de geur bij haar, Seth. Zocht ze mij of liepen ze hier gewoon langs? Het maakt ook niet uit. Er zal wel niets zijn, want anders liepen ze een andere kant op. Ik zie wel wat er gaat gebeuren.