Chapter 1.4

Na de uitgebreide lunch gaf Rick een speech. ‘Ik heb jullie vandaag goed bestudeerd’, zei hij De hele klas (die eraan herinnerd werd dat het een test was) luisterde goed want iedereen wilde weten of ze geslaagd waren. ‘Ik ga niet zeggen wie er wel en niet geslaagd zijn, maar bij de kinderen die dat wel zijn zal een envelop in zijn laatje liggen’. Sommige kinderen wilden gaan kijken maar Rick kijkt hen streng aan. “Het is belangrijk dat je niet over de brief praat of hem voorleest als niet geslaagde klasgenoten erbij zijn. Je mag hem ook niet aan je ouders laten zien. Eigenlijk met niemand behalve degene die hem zelf hebben gekregen. Nu mag je kijken.” Ik trok mijn laatje open en zag bovenop een witte envelop liggen. Ik keek in Kyra’s laatje en zei had er ook één. We keken elkaar aan. We sloegen onze laatjes dicht en liepen met de enveloppen in onze hand snel de deur uit. We waren allebei erg nieuwsgierig en we hebben nog nooit zo snel naar huis gefietst. We konden het er niet op de fiets over hebben. Dan zouden andere mensen het misschien horen en dat had Rick verboden. Rick had het gezegd op een strenge toon. Alsof de ‘slechterik’ het anders zou horen en weten van het plan. Dat was echt opwindend. Ze hadden ook Claudia nieuwsgierig naar hun zien kijken. Zij had geen envelop gekregen en was natuurlijk nog nieuwsgieriger dan wij. Zij zou de envelop nooit zien. Kyra en ik hadden afgesproken bij mij omdat er bij mij niemand thuis was. Geen ouders die vroegen wat er in de envelop zat. Want Rick had nadrukkelijk gezegd dat ook onze ouders erbuiten moesten blijven. Toen we in mijn kamer waren scheurde ik zo snel mogelijk de envelop open. Kyra keek en las met me mee. Het was een rare brief: dit stond erin: