25

Toen ze de lichtjes zag, ontspande ze.
'Keekhof,' zei Saphira toen ze bij de brug kwamen. Ze trok hard aan Jenova's arm en begon te zingen: 'Keekhof! keekhof! keekhof!'
Jenova wist dat Saphira niet echt het kerkhof op wilde. Het was laat, ze was moe en er waren geen andere kinderen om mee te spelen. Ze zei het alleen maar om Jenova dwars te zitten.
'Ga dan!' riep Jenova, die weer haar zelfbeheersing verloor. Ze maakte Saphira's hand los en duwde haar weg. 'Ga dan naar het kerkhof als je zo graag wilt, ik hou je niet tegen.'
Saphira keek haar grote zus onzeker aan. Dit had ze niet verwacht en ze wist niet wat ze moest doen. Jenova lachte om haar aarzeling en begon haar te pesten. 'Saphira is bang voor het kerkhof! Bange rat, bange rat, bang als een rat voor een dikke vette kat!'
Saphira's gezicht betrok. 'Jij bent bange rat!' snauwde ze. Toen draaide ze zich om en stamte de brug op.
Jenova's glimlach verdween toen Saphira aan de andere kant van de brug was gekomen en het kerkhof op liep. Het was nog niet donker, maar het scheelde niet veel en wie weet waren de sterkste geesten bestand tegen het zwakke avondlicht.