20

Jenova was niet van plan geweest om er vandaag naartoe te gaan, maar nu de gedachte bij haar was opgekomen, was ze verrukt. Het was de volmaakte plek om kerkhoven en duistere gedachten te ontvluchten.
'kom mee,' zei Jenova en ze pakte haar zusje bij een van haar mollige handjes.
'Nee!' protesteerde Saphira. 'Ik wil keekof toe!'
'geen keekhof vandaag,' zei Jenova glimlachend 'Maar misschien krijg je vanmiddag wel een cakeje bij de thee.'
Saphira keek haar boos aan vanwege het flauwe grapje en wrong haar hand los. 'Keekhof toe!' reageerde ze verontwaardigd en ze rende naar de brug toe, in de wetenschap dat Jenova haar niet achterna durfde te komen als ze eenmaal aan de andere kant was.
Jenova lachte. Haar benen waren veel langer dan die van Saphira en ze kon veel harder rennen. Ze gaf haar zusje een ruime voorsprong, geoeg om haar te laten denken dat ze het zou halen naar de brug. Toen krijste ze als een wilde kat en zette de achtervolging in. Ze rende Saphira achterna als een windvlaag langs de bergwand.
Saphira gilde met gespeelde paniek toen Jenova haar met een zwaai optilde en met zich meedroeg, van de brug vandaan. Maar toen het tot haar doordrong dat ze in de val was gelopen en dat Jenova haar niet wilde neerzetten, begon ze te huilen en haar zus te slaan.