72* Leah's luck

POV Allison Black

De weg die we aflegden naar het Makkah-reservaat, bestond uit grote stilte. Leah en ik waren we met onze gedachten beide ergens anders. Mijn mobiel trilde als teken dat ik een smsje had. Leah en ik zuchtte geërgerd omdat dit het zoveelste smsje al was, en ik opende hem alweer niet. Opeens begon Leah hyper op en neer te springen op de lelijk beklede, rode buszitting. Ik keek naar buiten en vond de bron van haar opwinding. Op een groot wit bord stond:' Welkom in Makkah.' Deze weg was voor mij al zo bekend dat ik er weinig aandacht aan schonk. Het enige waar ik nu aan kon denken was Seth. En hoever hij gegaan zou zijn als Leah hem niet had gestopt. Ik was er vrijwel zeker van dat hij niet té ver zou gaan, als je begrijpt wat ik bedoel, maar hoe ver dan wel? Weer trilde het apparaatje in de zak van mijn blauwe skinny. Dit keer pakte ik hem er toch uit en ik besloot te lezen wat hij had geschreven. Ik kon moeilijk voor eeuwig blijven piekeren. Met trillende vingers opende ik het smsje en ik probeerde me te concentreren op wat er stond. 'Alli, het spijt me. Het spijt me enorm. Kunnen we er alsjeblieft over praten?' Leah las over mijn schouder heen mee en ze snoof afkeurend. Zij wist blijkbaar wel wat ze in mijn situatie zou doen. Maar zij kende haar inprent nog niet, nou ja, ze had hem nog niet ontmoet. Mijn mobiel begon te trillen, ik had alwéér een smsje. 'Sms me alsjeblieft terug. Als je me voor eeuwig haat of bang voor me bent, begrijp ik dat. Maar laat alsjeblieft iets van je horen. Seth.' Dit smsje klonk nog wanhopiger dan de vorige en er stond zelfs geen kusje bij zoals normaal. Toch deed het me wel goed. Hij had er duidelijk veel spijt van en zover ik uit zijn smsjes kon opmaken, vond hij het véél erger dan ik. Zo ver was hij nou ook weer niet gegaan. "Nog niet," spookte er opeens door mijn hoofd maar die gedachte bande ik snel weer weg. Ik besloot om nog heel even niet te reageren en daarna te vergeven. Laat hem nog maar even in spanning zitten. Heel even vond ik het best gemeen van mezelf maar toen ik Leah vertelde van mijn plan, trok dat gevoel gelijk weer weg. We stapten bij het dorpsplein uit en ik leidde haar naar de garage. We zagen hem gelijk, hij zat met zijn rug naar ons toe en werkte aan een oude Opel. Samen liepen we naar hem toe, ik tikte op zijn schouder en hij draaide zich gelijk naar me om. 'Oh heey, Allison toch?' 'Ja, klopt,' antwoordde ik glimlachend. Juist, dit was die jongen. De populairste jongen van de school waar ik een ijsje overheen had gegooid. Hij herkende me blijkbaar nog steeds. Toen gleed zijn blik naar Leah. Zijn adem stokte in zijn keel en hij staarde haar verbaasd aan. Leah's reactie was een exacte kopie van die van hem. Ze bleven elkaar maar aanstaren en na een paar minuten vond ik dat ik best iets mocht zeggen. 'Nou Leah, dit is Dave. Dave, Leah,' stelde ik ze voor terwijl ik ze één voor één aanwees. Dave nam het initiatief en stak grijnzend zijn hand naar haar uit. Zij nam deze glimlachend aan. 'Zo, mijn werk zit erop. Ik ga weer,' zei ik lachend. Leah keek me verschrikt aan. 'Maar, maar,' was het enige wat ze zei. Ik knipoogde naar haar en liep toen zelfvoldaan de garage uit. Die hadden hun geluk ook weer gevonden. Nu moest ik maar weer eens terug naar Seth.