18

Maar vandaag wilde ze het kerkhof koste wat kost vermijden. Het was nog maar drie dagen geleden dat ze Linda tegen het lijf was gelopen en sindsdien had ze nauwelijks geslapen. Voortdurend moest ze denken aan de vreselijke dingen die zouden kunnen gebeuren en ze bereidde zichzelf op het ergste voor. Ze wist niet zeker wat dat ergste kon zijn, maar ze vermoedde dat het iets te maken zou hebben met het kerkhof en de geesten. Linda had immers tegen Jenova gezegd dat ze haar angsten onder ogen moest zien, en haar grootste angst was het kerkhof.
'Ik wil keekof toe!' schreeuwde Saphira en ze zwaaide met haar kleine armpjes naar de brug. Ze kon nog geen 'Kerkhof' zeggen.
Jenova's moeder glimlachte naar Saphira en toen naar Jenova. 'Wil je haar daarheen brengen zodat ze met de anderen kan spelen?' vroeg ze.
Zwijgend schudde Jenova haar hoofd.
'Nog steeds bang voor de geesten?' zei haar vader grinnikend. Hij omhelsde haar. 'Dat is helemaal niet erg. Je hoeft nergens heen waar je niet naartoe wilt.'
Haar ouders hadden dikwijls geprobeerd haar over te halen om de brug over te steken, maar toen ze begrepen dat ze werkelijk doodsbenauwd was voor het kerkhof, staakten ze hun pogingen.