15

'Pesten ze je? lachen ze je uit? Ben je een eenling?'
'Nee.'
'Nou?'
'Ik hou niet van het kerkhof,' mompelde Jenova.
'Hm.' Linda wierp een onderzoekende blik op het meisje.
'Of zijn het eigenlijk de geesten die je dwarszitten?'
Jenova knikte snel.
'Overdag kunnen ze niet tevoorschijn komen.' zei Linda
'Dat weet ik. Maar ze maken me toch bang. Ik kan ze nog steeds voelen, ook al zie ik ze niet.'
'O?'Linda boog zich naar voren om beter te kunnen kijken. Haar ogen waren niet meer zo scherp als vroeger.
'Jij bent Jenova, nietwaar? Ik weet nog dat je je arm had opengehaald. Laat me het litteken eens zien.'
Jenova stak haar arm. Linda wreef met haar vinger over de dunne streep en gromde.
'Niet slecht, al zeg ik het zelf.' Ze liet haar vingers naar het eind van Jenova's arm glijden en pakte de hand van het meisje beet. Ze kietelde met haar duim over de handpalm en Jenova glimlachte.
'Je zult binnenkort hulp nodig hebben,' zei Linda zacht.
Jenova keek haar onzeker aan.