10

Daniel haalden zijn schouders op, keek Jenova nog een keer lachend aan en stormde toen de brug over, schreeuwend naar de kinderen aan de andere kant dat hij een wolf was en het eerste kind dat hij te pakken kreeg de ingewanden zou uitrukken. Mark en Mitsuo stoven hem achterna, onder uitgelaten wolvengehuil dat de sluier van stilte die over het kerkhof had gelegen aan stukken scheurde. Ongelukkig keek Jenova naar de drie kinderen, toen naar de brug en ten slotte naar haar voeten. Ze beval hun te gaan lopen. Er wriemelde een teen, maar verder weigerden haar voeten te gehoorzamen. Ze keek opnieuw naar de brug en herinnerde zich wat ze die ochtend tegen zichzelf had gezegd. 'Ik moet het doen,' mompelde ze, 'Anders zullen ze me mijn hele leven blijven uitlachen.' Jenova raapte al haar moed bij elkaar en dwong haar rechtevoet omhoog te komen, en vervolgens een stap naar voren te zetten. De voet zweefde even in de lucht en kwam toen neer... Op de brug.