9

'Je dacht dat het een geest was!' Hinnikte Daniel.
'Hou je mond!' riep Jenova kwaad en ze boog automatisch. Ze was altijd beleefd, zelfs wanneer ze bang was. 'Ik dacht dat het een vogel was.'
'dat dacht je niet. Dan zo je niet gegild hebben.' Daniel voerde een spottend dansje uit en gooide toen de stok weg. Hij keek Jenova grijnzend aan.
'Ga je vandaag mee naar de overkant of blijf je zoals gewoonlijk hier?' Jenova deed haar mond open om te zeggen dat ze meeging, dat ze vandaag zou bewijzen hoe sapper ze was... en deed hem vervolgens langzaam weer dicht. Ze voelde zich niet meer zo zeker van haar eerdere besluit.
'Laat haar met rust,' zei Mitsuo en hij glimlachte vriendelijk naar Jenova.
'Zij kan het niet helpen dat ze bang is.' 'Ik ben niet bang!' snauwde Jenova. Ze woelde met haar tenen in de grond. 'Ik vind gewoon dat we rust van de doden niet moeten verstoren. Het is niet goed om op een kerhog te spelen'
'Onzin,' zei Daniel. 'Zolang we niets stuk maken, vindt niemand het erg. jij bent gewoon bang dat er een geest uit de grond springt en je opeet.' Jenova keek Daniel vol haat aan, maar ze kon zo snel geen weerwoord bedenken.
'Kom op.' zei Mark en hij klopte Daniel op de rug. 'We moeten zo weer terug naar de geiten die houden zichzelf niet. Laten we hier geen tijd verspillen.'