5

Onder de brug stroomde zacht krabbelend de rivier. Zelfs in de strengste winter overstroomde de rivier niet. Maar hij viel ook niet droog in de zomder. Voor dat laatste was Jenova vaak bang, omdat het dorp dan niet meer beschermd zou zijn tegen de geesten die 's nachts uitgelaten samendromden aan de andere kant van het smalle stroompje water. De begraafplaats aan de andere kant van de brug was niet meer in gebruik en zag er oud en onverzorgd uit. De as van de mensen lag er al honderde, misschien zelfs duizenden jaren begraven. Niemand in het dorp wist waar al die doden vandaan waren gekomen. Er moesten vroeger grote steden in de buurt hebben gelegen, maar er waren nergens ruines die daarvan getuigden. Of misschien was deze plek ooit een pelgrimsoord geweest, en was de as van de doden van verre naar deze afgelegen rustplaats gebracht. Afgezien van de grafmonumenten was het land voor de brug vlak en kaal, maar na zeventig of tachtig stappen begon het scherp te stijgen. Nog twintig stappen verder stonden de eerste bomen, ze bedekten de rest van de heuvel waar het gros van de doden begraven lag. Het was met geen mogelijkheid te zeggen hoeveel urnen met menselijke as door de onbekende voorouders waren bijgezet. Er waren vele pogingen ondernomen om erachter te komen. De ene telling kwam uit op tienduizend, de andere op twintigduizend.