1O.

Roselyn Valentina Patterson

Ik hoorde iemand boven komen en toen op mijn deur kloppen. ‘Wie is daar?’ vroeg ik. ‘Ik, Justin.’ Antwoordde Justin. ‘Nee, ga weg.’ Bromde ik en ik bleef op bed liggen. Toch, zo eigenwijs als Justin was, liep hij mijn kamer binnen. Ik schoot overeind. ‘Heb je me niet gehoord? Spreek ik Chinees of zo?’ Justin keek me schaapachtig aan. ‘Wat heb ik je aangedaan dat je telkens zo boos tegen me doet?’ ‘Niks, maar we hebben een deal afgesloten weet je nog? En het ziet er nu niet bepaald naar uit dat jij hem gaat vergeten en dat zit me dwars dus daarom reageer ik dat af op jou.’ Zei ik. Justin moest lachen en kwam bij me op bed zitten. ‘Tjah, ik kan er ook niks aan doen. Je hebt het allemaal aan je moeder te danken.’ ‘Je meent het.’ Zei ik sarcastisch. Justin knikte breed glimlachend. ‘Maar het is gewoon zó oneerlijk! Je hoefde het niet eens te onthouden. Het wordt nu gewoon vóór je onthouden.’ Ik liet me weer achterover vallen en sloot m’n ogen. Justin moest lachen. ‘Ik was je verjaardag sowieso nog niet vergeten hoor.’ Zei hij. Ik kreunde. ‘Kun je niet doen alsof je mijn verjaardag vergeten bent en dan niet op mijn verjaardag komen zodat we van elkaar af zijn?’ Justin schudde resoluut zijn hoofd. ‘Nee, we hebben gezworen en als je iets zweert dan doe je het ook.’ Ik keek Justin smekend aan. ‘Aah, please.’ Justin schudde weer zijn hoofd. ‘Dacht het toch niet.’ Ik keek hem boos aan. Wat een eikel. Ik pakte mijn kussen en sloeg hem ermee op het hoofd. ‘Auw.’ Mompelde Justin en hij keek me verontwaardigd aan. Ik glimlachte even gemeen van hem en sprong toen van bed af en liep naar mijn kast toe. ‘Wat ga je doen?’ vroeg Justin. ‘Me omkleden dus ik zal het erg waarderen als je vertrekt.’ Zei ik met mijn rug naar hem toe. ‘Oh, maar je hoeft je voor mij niet om te kleden hoor.’ Ik draaide met een ruk mijn hoofd naar hem toe en zag toen dat hij mij grijnzend aankeek. ‘Ik ga me ook niet voor jou omkleden hoor. Pff, nooit van m’n leven zou ik dat doen.’ ‘Jawel.’ Zei Justin. ‘Wat, jawel?’ ik keek hem vragend aan. ‘Ooit ga je je voor mij omkleden omdat ik dan zeg dat je dat moet doen.’ Grijnsde Justin. Ik rolde met mijn ogen en richtte mijn aandacht toen weer op de kleren in mijn kast. ‘En waarom ga je je nou omkleden dan?’ vroeg Justin toen. ‘Omdat ik vanavond naar een strandfeest ga, daarom.’ ‘O.’ zei Justin alleen maar. Ik hoorde hoe hij opstond en naast me kwam staan. ‘Doe dat maar aan.’ Zei hij en hij wees op een zwart glimmend jurkje. Ik keek hem even aan. ‘Nee.’ Zei ik simpel en ik liet mijn blik weer over de vele kleren glijden. ‘Die dan.’ Zei Justin toen en hij wees een ander jurkje aan. ‘Wie zegt dat ik een jurkje aandoe vanavond?’ vroeg ik. ‘Ik.’ Zei Justin trots. ‘Jammer dan. Dat ga ik dus mooi niet doen. En onze weddenschap geldt nog niet dus ik hoef nog niet te doen wat jij zegt. Gelukkig.’ Ik pakte een skinny jeans uit de kast en een hemdje. ‘Die is stom.’ Zei Justin meteen. Ik keek hem woest aan. ‘Als jij je er nou gewoon even niet mee bemoeit, oké?’ Ik duwde hem weg en hield het hemdje voor me terwijl ik in de spiegel keek. ‘Kijk, ik zei het toch. Staat nergens naar.’ Zei Justin toen terwijl hij achter me ging staan. Ik sloeg met het hemdje tegen Justin aan en keek toen weer naar de spiegel. ‘Toch maar niet.’ Mompelde ik in mezelf en ik hing het ding weer terug. Ik ging weer voor mijn kast staan. ‘Wat doe je moeilijk. Kies gewoon iets.’ Zei Justin toen met een zeurderige stem. Ik zuchtte diep. ‘En jij werkt me gigantisch op de zenuwen dus ga nou maar gewoon even mijn kamer uit.’ ‘Wat is er vanavond zo speciaal aan dat strandfeest? Het is toch donker dus bijna niemand ziet wat je aanhebt. En er ligt zand dus je wordt toch vies.’ ‘Gewoon, dat snap jij niet. Jij bent een jongen.’ Zei ik en ik pakte een ander shirtje uit de kast. Justin moest lachen. ‘Ik ben misschien wel een jongen, maar ik ben heel slim dus ik snap heel veel.’ ‘Ja, vast.’ Zei ik.
Uiteindelijk besloot ik het shirtje en de skinny jeans maar aan te trekken. Ik draaide me om naar Justin en keek hem veelbetekenend aan. ‘Ja ja, ik ga al weg.’ Mompelde hij en hij liep mijn kamer uit. Snel kleedde ik me aan en deed ik nog wat make-up op. Toen ik klaar was liep ik mijn kamer uit en kwam ik Justin tegen die op de gang stond. Justin bekeek me even aandachtig en glimlachte toen. ‘Mooi.’ Zei hij. ‘Ja, dus meneer heeft het goedgekeurd?’ vroeg ik. Justin grijnsde en knikte. ‘Ik zou er heel trots op zijn als ik zo’n mooi meisje als date zou hebben.’ Fluisterde hij toen in m’n oor. Ik keek hem verontwaardigd aan en wilde m’n mond openen om iets te zeggen maar net op dat moment kwam m’n moeder boven samen met Pattie. ‘Wat ben jij van plan?’ vroeg ze toen ze mij zag. ‘Ik ga naar dat strandfeest.’ Antwoordde ik. ‘Maar ik had toch gezegd dat je niet kon gaan. We hebben bezoek, Rose.’ ‘Ja, maar het diner is toch al afgelopen?’ Ik keek m’n moeder smekend aan. M’n moeder dacht even na, maar schudde toen haar hoofd. ‘Nee Rose, ik vind niet dat je kunt gaan. Justin is er ook.’ ‘Aah, mam. Kom op. Ik moet erheen. Echt waar!’ Ik trok een pruillip. ‘Anders kan Justin toch wel meegaan? Tenminste als hij dat wil.’ Stelde Pattie toen voor. Justin knikte meteen en ik keek alleen maar met verschrikte ogen naar hem. ‘Maar… maar dat strandfeest kan de hele nacht doorgaan. Ik neem aan dat jullie niet zolang op hem willen wachten.’ Probeerde ik Pattie nog op andere gedachten te brengen. ‘Justin kan wel een nachtje hier slapen als hij dat wilt.’ Zei m’n moeder toen. ‘We hebben genoeg plek. En dat is ook wel handig want dan loop jij ’s nachts ook niet alleen over straat, Rose. Dat geeft me ook een veiliger idee.’ Pattie knikte dat ze het ook een goed idee vond. ‘Nou, dan hebben we dat ook weer geregeld.’ Grinnikte Justin. M’n moeder knikte ook vrolijk. ‘Nou, veel plezier dan maar.’ Zei ze en ze liep samen met Pattie weg. Ik staarde Justin nog steeds met open mond aan. ‘Je mond staat open.’ Grinnikte Justin. Ik klapte m’n mond dicht. ‘Ik heb gewoon ook echt helemaal niks in te brengen.’ Zei ik toen ongelovig. ‘Niet te geloven. Ze luistert niet eens naar me.’ Ik balde m’n handen tot vuisten. ‘Rustig maar.’ Zei Justin terwijl hij zijn arm om mijn schouders sloeg. ‘Het wordt vast gezellig.’ Ik trok m’n wenkbrauwen op en haalde zijn arm van mijn schouders af. ‘hmja, vast.’ Mompelde ik en ik liep de trap af.

sorry dat het zo lang duurde. zaterdag had ik geen tijd en zondag was ik moe
daarom nu een extra lang deeltje (:
en het concert in oberhausen was echt super <333