Genevieve's verhaal

‘Ik zal bij het begin beginnen. Dat was tien jaar na jou vertrek.’
Genevieve dacht dat Edward allang zou weten wat ze kwam vertellen omdat hij haar gedachten kon lezen. Maar toch zou ze het vertellen. Waarschijnlijk wil hij dat ook. Het horen uit haar mond. Haar op dingen betrappen die ze wel dacht maar niet zei.
‘Er kwam een jongen in mijn leven. Ik was zowaar meteen helemaal verliefd. Hij was alles voor mij. Maar het mocht niet.’
Edward keek vragend maar ook zag ik in zijn ogen dat hij het al wist. Gluiperd.
‘Hij was geen vampier.’ Genevieve probeerde Edwards reactie te peilen. Dit was niet zo makkelijk. Edward hield zoals altijd zijn gezicht in een perfecte plooi. Hoe hij erover dacht was niet te zien.
‘Hij was mens en hete Robert. Hij was 17 jaar.’ Het viel Genevieve nu pas op en dacht: Net zo oud als Ed... ‘langzaam maar zeker ontstond er een band. En na een maand zoende hij me. Hij wist nog van niets. Ik wist niet wat ik moest doen. We weten allebei dat je geen mens iets mag vertellen want anders heb je de volturi op je dak. Maar ik kon hem niet in een waan laten. Ik ben weg gegaan.’
Ha! Zag ik daar nou een kleine frons? Ja dat was een frons. Ik raakte iets. En ik weet wat. Hij heeft dit ook meegemaakt en voelt de pijn van toen weer. Genevieve vervolgde:
‘Maar na een jaar kon ik het al niet meer. Ik moest bij hem zijn! Ik heb hem opgezocht. Ik vloog hem om de hals. Eerst was hij blij me te zien, maar al snel was hij boos. Hij begon vragen op me af te vuren zoals: waarom was je weg, is er wat aan de hand, waarom ben je terug, houd je iets voor me achter. Ik besloot dat ik alles ging vertellen. Dan kwam de Volturi me maar achter na.’
Edward keek afkeurend. Dat ik dat niet had moeten doen. Maar aan de andere kant ook wel weer meelevend, hij begreep het.
‘dus ik heb hem alles verteld. Ook dat er meer vampieren zijn enzo.’ Genevieve wachten. Ze wist niet wat ze nu moest gaan vertellen. Moest ze gewoon doorgaan. Ze voelde zich ongemakkelijk, zij sprak alleen maar. Natuurlijk had Edward dit gehoord en zei: ‘Was dat het? Eind goed, al goed?’
‘Nee jammer genoeg niet. Het echte verhaal begint nu pas.


________________________________________________________________

Ik zit te twijvelen hoe ik hierna verder zal schrijven. Dus ik ga even wat proberen. Als het niets is zal het wat langer duren tot het volgende deel. Sorry.