The pictures

Na het baden helpt Lola me naar bed, waar ze me goed onder de dekens legt. Ze zegt niets maar ik zie dat ze diep nadenkt. Ze kruipt bij me in bed en houdt me stevig vast, waardoor ik me veilig voel. Er word op de deur geklopt. "Wie is daar?" vraagt Lola. "Drew." word er geantwoord. "Kom maar." zegt ze. Drew komt binnen en kijkt me meelevend aan. Hij kruipt bij ons op bed en komt tegen Lola aanliggen. Lola bloost niet meer, dus toen het zo leuk was laatst hebben ze vast gepraat. John komt binnenlopen en komt er ook bij liggen. "Zo zou ik het het liefst willen." fluister ik tegen Lola. Ze antwoord me met een lach. We liggen hier nog wel een tijdje, want zodra ik mijn ogen weer open weet ik dat ik heb geslapen. John en Drew en Lola zitten op fluistertoon te praten. "Hey slaapkopje." zegt Lola. Drew kijkt gefocust naar Lola en ik zie dat John eigenlijk meer naar het plafond staart dan op ons let. Ik draai me naar John en geef hem een knuffel, daarna bloost hij en moeten we allemaal lachen. "johnnyyy, lieve Johnny." lach ik. Ineens hoor ik regen tegen de ruit slaan. "Fijn." denk ik, maar ik had toch niet naar buiten gekund aangezien mijn benen zwak zijn. Ik hoor meerdere voetstappen op de gang, dus ik trek de dekens wat verder over me heen. Ik merk dat Lola het ook heeft gehoord en zij, ook, trekt de dekens tot over haar oren. De voetstappen stoppen voor onze deur en ik hoor onverstaanbaar gefluister. Ineens stormen verschillende mannen onze kamer binnen. "Wat te.." denk ik. Maar angst overspoelt me. De mannen hebben knuppels vast en ik schijt bijna in mijn broek van angst. Geoffrey zegt dat Drew en John weg moeten, maar ze blijven. "Oh, sinds wanneer luisteren jullie niet?" zegt hij. John en Drew kijken alleen maar strak naar Geoffrey maar blijven bij ons. Drie mannen met knuppels lopen op ze af en trekken ze mee. Gelukkig stribbelen ze niet tegen anders zouden ze in grotere problemen komen, en pijnlijkere problemen. Toen Drew en John de deur uit waren namen de mannen ons uit bed, ze boeiden ons en namen ons mee naar het luik in Geoffrey's kamer, ze dwongen ons naar beneden te gaan en volgden ons naar beneden. Geoffrey leidde ons door een aantal ondergrondse wegen en uiteindelijk kwamen in een klein kamertje, te klein voor alle mannen. Een ketting hing uit het plafond en onze boeien werden eraan vast gemaakt. "Welk van deze schatjes heeft in het schuurtje gezeten?" vraagt Geoffrey, en ik weet dat ik dat niet had moeten doen. "Als ik op gedrag zou moeten concluderen, zou ik zeggen:'Jamie', aangezien ze nogal raar reageerde op mij, vanmorgen.", zei hij terwijl hij mij strak aankeek, "Maar misschien is Lola wel een goed toneelspeelstertje." en nu kijkt hij Lola aan. Ik kijk hem aan en voel een zweetdruppel over mijn gezicht lopen. Zo nerveus als ik ben probeer ik me toch kalm te houden, maar door hysterie overspoeld begin ik alle kanten op te trappen. "Ja, Jamie. Jij was het, of niet?" zegt hij. "Ik geloof niet dat hij nog aardig zal doen nu." denk ik. Hij maakt Lola los en neemt haar mee naar ergens anders. Ik blijf alleen achter. "Jamie," begint hij als hij weer terug is, "Je weet toch dat het heel onbeleefd is om in andermans spullen te snuffelen."