What's this?

Ik word wakker, omdat mijn bed beweegt. Mijn ogen schieten open en ik zie Lola in mijn bed kruipen. Ik zeg niets, omdat ze niet wilt dat ik wakker word daarom is ze zo zacht mogelijk. Op mijn radio zie ik dat het half 1 is. Mijn nieuwsgierigheid neemt me over, en ik vraag aan Lola:"Wat deed je, het is al half 1?" Lola schrikt als ik dat vraagt en ze antwoord:"We zaten te praten en TV te kijken, het was heel gezellig. Jammer dat je er niet was." stamelt ze. "Hm, oke." antwoord ik. Ik kan niet meer slapen en kruip uit bed. Lola vraagt wat ik ga doen en ik antwoord dat ik even ga wandelen. Lola gaat slapen en ik loop naar de achterdeur. Ik doe hem zacht open en zie dat Drew bij de schommel zit. Hij kijkt naar de sterren. "Kan je ook niet slapen?" vraag ik als ik achter hem sta. Maar ik weet het antwoord eigenlijk wel, hij is nog niet in bed gaan liggen, want hij was met Lola en John bezig. "Nee hoor, ik had alleen even behoefte om alleen te zijn." zegt hij. "ooooh, sorry." zeg ik, en ik loop weer verder. Zodra ik bij het meertje sta kan ik het niet laten om even te gaan kijken. Ik zie mijn bloemenkrans drijven. Ik zie dat Drew opstaat en weer naar binnen gaat. Hij zwaait even als hij bij de deur staat en ik zwaai terug, dan loop ik naar de schommel. Ik verveel me zo erg, maar ik heb geen zin om te gaan slapen, dus ga ik even schommelen. Ik ga zo hard dat mijn schommel bijna een tak raakt. Ik ga nog iets harder en ik kan de tak vastpakken. Dat doe ik dan ook en ik word meteen van mijn schommel gerukt. Ik hang aan de tak en klim erop, nog verder omhoog, en nog verder. Dan sta ik zo hoog als ik durf en ik kijk naar de sterren. "Wat een heldere nacht." denk ik bij mezelf. Een paar tranen verlaten mijn ogen en rollen over mijn wangen. "Ik ben zo slecht, dat ik nu pas mijn ouders mis." denk ik. Mijn snikken verandert in huilen en al snel ben ik hevig aan het huilen. Tranen vallen van mijn gezicht en ik zie ze, de takken ontwijkend, naar beneden vallen. Ik klim weer uit de boom en ga een stukje rennen. Na een tijd gerend te hebben kom ik uit bij een heg. Bij de heg staat een schuurtje, dus ik open de deur uit nieuwsgierigheid. Ik zie allemaal plaatjes aan de muren, dus ik ga even grondig bekijken wat erop staat. Allemaal meisjes foto's. Na een stapel afgezocht te hebben vind ik foto's van mij. Uit schrik laat ik ze vallen. "Wat is dit?" denk ik. Ik pak de foto's met trillende handen op en leg ze weer op het tafeltje. Nog meer foto's van meisjes en zelfs van Lola. "We worden uitgezocht." denk ik. "Geplande ontvoeringen?" Ik leg alles terug, voor zover ik weet waar het hoort en daarna ren ik terug. Halverwege begeven mijn benen het, van de schrik waren ze al wat tintelend maar het rennen heeft ervoor gezorgd dat het even te veel is. Ik val op mijn knieën en rust even uit. De foto's spoken in mijn hoofd. Zoveel foto's, zoveel meisjes. Uit zenuwachtigheid word ik misselijk en ik voel het bloed uit mijn hoofd trekken. "Oh shit." denk ik. Ik sta snel op en ren huilend verder. Eindelijk kom ik weer bij het huis aan en ik ren meteen door naar de eerste de beste badkamer, wat het hel hok is. Ik zwaai de deur open en voel mijn maag inhoud naar buiten komen. "Fijn." denk ik huilend.