11

Ik zat in het vliegtuig naast al mijn acteer-collega’s. Binnen een twintigtal minuten gingen we landen. Onze eerste stop om onze film te promoten was Spanje. We zouden er zo’n twee maanden blijven en dan zouden we verder vliegen. Jay kon niet mee. Het waren enkel de acteurs en actrices van de film.

We waren met een auto voor het hotel afgezet. Ik zat samen met een meisje –de hoofdrolspeelster- in een kamer. Ze was ondertussen al een vriendin geworden. Nomi, zo heette ze, had al een bed uitgekozen. Dus ik moest wel het andere nemen. Samen hadden we al onze kleren in een kast opgehangen. We hadden veel te veel kleren.
Maar hoe meer hoe beter.

Vandaag hadden we nog vrij, maar vanaf vanavond zouden we moeten werken. Het team had poster meegegeven van ons, die nu waarschijnlijk in heel de zaal zou hangen. We hadden ook foto’s en massa’s stiften om handtekeningen te zetten
Ook de trailer zou vanavond vaak gedraaid worden, dus ik zou mezelf weer veel te veel zien.
‘Wat moet jij vanavond aandoen?’ vroeg Nomi aan mij.
We kozen onze kleding niet volledig zelf. Een styliste bepaalde wat wel en niet mocht.
‘Ik moet een licht, kort kleedje aandoen. Past goed bij mijn haar vond ze. Jij?’
‘En lang kleed. Met iets te veel glitters naar mijn zin.’
‘dan denk je maar aan hetgene wat je morgen mag aandoen.’
Een voordeel aan al dit; je mag elke avond iets anders aandoen. Nee je mag het niet, je moet het gewoon. Anders zou onze reputatie er weer meteen aan zijn.

Ik en Nomi zaten naast elkaar in de make-upstoel. De laatste details moesten nog aangebracht worden en dan werden we met een limousine naar de zaal gebracht.
Ik voelde het kriebelen in mijn buik van de zenuwen.

We stapten met z’n allen uit de limousine. Het was ene magisch moment. Er flitsten overal fototoestellen. We werden ook heel de tijd geroepen om een reactie of een foto.
‘April, hierheen kijken!’
‘Nomi, heb je even tijd voor ene vraagje?’
Ik en Nomi liepen naar ene aantal fotografen toe.
‘Hoe voelt het om nu bekend te zijn?’
‘Goed.’ antwoorde Nomi droog.
We hadden opdracht gekregen om niet te veel prijs te geven.
We lachten nog een laatste keer voor de foto en moesten toen doorlopen naar binnen.

Onze film werd eerst voorgesteld. En daarna was er een afterparty.
Op het feestje werd ik verrast door Lianna. Ze was binnen geraakt. Maar hoe wou ze toch niet vertellen.
Ik omhelsde haar meteen! Wat leuk dat ze hier was.
Opeens hoorde ik een gil in mijn oor. Ik keek haar vragend aan. Maar in plaats van iets te zeggen keek ze smachtend naar de andere kant van de zaal.
‘Cesc!’ riep ze tegen mij.
‘Wat?’ ik wist totaal niet over wat ze het had.
Ik keek nog eens. ‘Aahzo.’ zei ik gewoon.
Blijkbaar waren er voetballers binnen gekomen. Want ik herkende het zwarte haar van David Villa, en aan Lianna haar gegil te horen was Cesc Fàbregas er ook bij. Maar niet enkel die twee, het was bijna een volwaardige ploeg denk ik. Ik haalde mijn voetbalkennis boven om de rest te herkennen. Gerard Piqué, Carles Puyol en Lionel Messi.
Ik draaide me terug om naar Lianna maar zij was al verdwenen. Ik zag haar subtiel richting Fàbregas gaan.
Ik vond het wel grappig, en liet haar met rust.
Ik ging richting de bank, waar ik eventjes ging zitten. Ik had wel nood aan wat rust.
‘Hey, vind je het goed als ik me er eventjes bij zet?’ hoorde ik naast me.
Degene die dat had gevraagd was al gaan zitten dus ik moest al niet meer zeggen dat het goed was.
Ik draaide mijn hoofd om te kijken wie er was komen zitten en keek meteen in een paar donkere ogen die me aankeken.
‘Ik ben David Villa.’ Stelde hij zichzelf voor.
‘April Fuller.’
‘Zo, dus jij bent het opkomende talent?’
‘Als je het zo zou willen noemen. Ja dan.’
‘Wil je iets drinken?’
‘nee, ik heb nog een beetje.’ glimlachte ik en hief mijn mojito op.
Hij knikte eventjes.
‘Wat doen jullie hier eigenlijk?’ vroeg ik oprecht geïnteresseerd aan hem. Want ik vond het nogal raar dat er hier een halve voetbalploeg rondliep.
‘De jongens wouden gaan feesten. En we hadden een uitnodiging gekregen. Dus daarom zitten we nu hier.’
‘De jongens? Jij niet?’
‘In het begin niet nee, maar nu ik zie dat het gezelschap héél goed meevalt vind ik het nog wel leuk.’
Ik grinnikte om zijn uitleg meende hij dat serieus? Of was hij al zo geoefend om het versieren van meisjes?

We praatte nog een hele avond over de meest domme dingen en uiteindelijk moest ik terug naar het hotel gaan
Hij liep nog een stukje mee tot in de hal.
‘Wanneer zie ik je nog eens?’ vroeg hij met van die lieve puppy-oogjes.
‘Morgen zitten we hier een beetje verder. En ik loop hier nog twee maanden rond. Ik kom je wel tegen zeker?’
‘Oke. Ik hoop het…’
Ik vond hem zo zielig. Hij keek me lief aan.
‘Weetje..’, ik nam een pen uit mijn tasje en schreef mijn nummer op de binnenkant van zijn pols, ‘dan kan je me bellen ofzo.’
Hij lachte.
En toen viel er een onvermijdbare stilte.
Hij kwam dichter naar mij toe en nam me voorzichtig vast rond mijn middel. Ik legde mijn handen op zijn borst –wat was dat gespierd!- en keek hem in zijn ogen. Ergens hoorde ik een stemmetje dat zei dat dit verkeerd was omdat Jay er was. Maar mijn hart bonkte van wel. En toen sloot ik mijn ogen en kuste hij mij. De vlinders die er toen waren had ik nog nooit gevoeld. Maar ik wou niet toegeven aan mijn vlindertjes en onderbrak de kus meteen.
‘David, het is niet goed. Ik.. ik..’
‘Shhht.’ deed hij. Maar ik moest het vertellen.
‘Ik heb thuis een vriendje rondlopen, dit kan ik niet doen.’
En nadat te hebben gezegd liep ik naar buiten zonder me nog een keer om te draaien.