~008~

De volgende morgen word ik vroeg wakker. Ik zie dat de rest nog slaapt dus pak ik stil mijn spullen en loop naar de badkamer. Als ik de kamer weer inloop, zie ik dat Jennifer ook al wakker is. ‘Goedemorgen’ fluistert ze ‘als je even wacht kunnen we samen gaan.’ Ik knik en ga even op mijn bed zitten. Vijtien minuten later komen we aan in de Grote Zaal. Aan de tafel van Griffoendor zitten nog maar weinig kinderen, Harry zit een beetje eenzaam. ‘Kom ik wil je aan mijn vriendje voorstellen.’ zegt Jessica terwijl ze mijn hand pakt om me mee te sleuren naar de tafel van Huffelpuf. Ik laat me maar meetrekken. ‘Mary, dit is Jack, mijn allerliefste vriendje.’ zegt ze en ze laat mijn hand los om naast hem te kunnen gaan zitten. ‘Hey’ zegt Jack, een lange jongen met bruin haar en blauwe ogen, hij is best wel knap. ‘Hai’ mompel ik en kijk nog even naar de tafel van Griffoendor ‘Als je het niet erg vind, ga ik weer terug. Ik moet nog even met Harry praten.’ zeg ik en kijk weer naar Jennifer. Die is te druk bezig met Jack dat ze niet eens merkt dat ik wegloop. Ik loop snel weer naar de tafel van Griffoendor en ga naast Harry zitten. ‘Ik heb dus echt geen zin om daar naast te moeten zitten.’ zeg ik en wijs naar Jennifer en Jack, die nog steeds erg klef aan het doen zijn. ‘Ze zullen wel wat in te halen hebben.’ lacht Harry, als hij ziet wat ik bedoel. Ik pak een broodje uit de schaal en ga op zoek naar de kaas. Dan valt mijn blik op de krant die Harry aan het lezen is. Het is de krant van gister, met een grote foto van mijn vader op de voorkant. ‘Ze zeggen dat hij naar jou op zoek is.’ zeg ik tegen hem. ‘Ja, ik heb het ook gehoord.’ zucht Harry. ‘Nou, hij doet z’n best maar. Met al die dementors komt hij hier toch niet langs. Zweinstein is hartstikke veilig.’ hoor ik iemand achter me. Ik kijk om en zie Percy die naast me komt zitten. ‘Heeft iemand Patricia al gezien?’ vraagt hij en kijkt me hoopvol aan. ‘Nee.’ antwoord ik. ‘Oh.’ zegt hij teleurgesteld. ‘Dus, ik hoorde dat jij Hoofdmonitor bent geworden?’ vraag ik maar als hij me nog steeds aankijkt. ‘Ja, kijk maar.’ zegt hij trots en laat z’n badge zien. Als ik lees wat erop staat, moet ik heel erg mijn best doen niet ik de lach te schieten. Harry ziet het ook, op zijn badge staat Leeghoofdmonitor in plaats van Hoofdmonitor. ‘Moor hoor, Percy. O, kijk. Daar is Patricia al.’ zegt hij en wijst naar de deur. Percy schiet overeind en rent haast naar haar toe, samen lopen ze naar de tafel en gaan zitten. Harry en ik kijken elkaar aan en schieten dan in de lach. ‘Wat is er zo grappig?’ vraagt Fred terwijl hij naast me komt zitten. George komt aan de andere kant naast me zitten. ‘Percy is benoemd tot Leeghoofdmonitor.’ lacht Harry. ‘Zo ziet hij er nu ook wel een beetje uit.’ zeg ik en wijs naar Percy die een beetje dom naar Patricia aan het staren is. Patricia zegt iets tegen hem en wijst naar zijn badge. Als Percy ziet wat er op staat, kijkt hij woedend in onze richting. ´Volgens mij…´ zegt George terwijl hij snel een paar broodjes pakt. ´Is het tijd om te gaan.´ vult Fred hem aan. Maar als ze op willen staan, komen ze tot de ontdekking dat Percy al achter hen staat. ´Is er een probleem, broertje?’ vraagt George terwijl hij de broodjes toch maar op zijn bord dumpt. ‘Volgens mij heb ik je nog niet gefeliciteerd met je officiële benoeming tot Leeghoofdmonitor.’ zegt Fred en steekt zijn hand om Percy te feliciteren. Als deze zijn hand niet aanneemt pakt hij zijn hand en begint hem wild te schudden. Als George zijn andere hand begint te schudden, wordt hij helemaal rood. Net als hij zijn mond opendoet om wat te zeggen, pakt Patricia zijn arm. ‘Laat die kleuters maar.’ Percy trekt zijn handen los en stormt de Grote Zaal uit. Patricia kijkt ons nog even aan en rent dan snel achter hem aan.

Anne en Angela komen de Grote Zaal binnen lopen. Ik zwaai even en ze zwaaien enthousiast terug voor ze in mijn richting komen lopen en tegenover mij plaatsnemen. ‘Waar is Jen?’ vraagt Anne terwijl ze de tafel afspeurt. ‘Die zit bij Jack.’ zeg ik en neem eindelijk een hap van mijn broodje. ‘Ah, die heb je ook al ontmoet?’ zegt Angela terwijl ze zich omdraait om naar Jennifer te kunnen kijken. ‘Die twee kunnen echt niet van elkaar afblijven.’ zegt Anne terwijl ze haar broodje smeert. ‘Ze had niet eens door dat ik wegliep.’ zeg ik lachend. De Grote Zaal zit inmiddels al helemaal vol. Dan komt de uilenpost, een uil land precies voor mijn bord. Ik pak de krant van hem aan en geef hem wat geld. Ik leg de krant naast mijn bord en pak nog een broodje. Dan komt Anderling langs met de roosters. Voordat ik mijn rooster heb kunnen bekijken trekt Fred hem uit mijn handen en vergelijkt onze roosters. ‘Je hebt hetzelfde rooster als wij.’ zegt hij tevreden en geeft hem weer terug. Net als ik zelf wil gaan kijken stoot hij zijn glas om, en wordt mijn rooster onleesbaar. Ik kijk een beetje teleurgesteld naar het papiertje en werp dan een boze blik op Fred, die meteen zijn onschuldigste gezicht opzet. George begint hard te lachen dus ik draai me om zodat ik nu hem boos aan kan kijken. Ik trek snel zijn rooster uit zijn hand en doe hem in mijn zak. ‘Maar…’ begint hij. ‘Had je me maar niet uit moeten lachen.’ zeg ik. Nu is het Freds beurt om te lachen, George kijkt nog steeds een beetje beteuterd naar zijn lege hand. ‘Schrijf hem maar over van Fred.’ zeg ik en sta vervolgens op om samen met Jennifer en Anne de Grote Zaal te verlaten.