Hoofdstuk 5

Jacobs P.O.V
Het wachtlopen is ongelofelijk saai vandaag. Geen bloedzuiger die ik lekker kan verscheuren. Ik hoop dat er iets gaat gebeuren, ben wel toe aan wat actie. Zucht, dit kan een lange avond worden. Hey, Jake, hoe is het met je deur-Bella? Kut Embry, houd je bek. Ze is gewoon Bella.Typisch Embry om zo'n kut opmerking te maken. Natuurlijk houd ik mijn bek dicht, anders vliegt er zo een konijn naar binnen Embry, flikker op.Hij hield ze mond, eindelijk. Wat is dat voor een irritant geluid? Wat? Embry, je zou je mond toch houden?Toen zag ik de grote arend op me afkomen. Hij probeerde paniekerig mijn aandacht te trekken. Hij heeft een rood-leren bandje om zijn poot hangen, raar, dus hij is zeker geen wilde vogel. Nog steeds probeert de vogel mijn aandacht te trekken, laat ik hem maar eens volgen. Er gebeurt toch niets interessants.

Na een paar minuten kom ik bij een open plek. Ik zie een opgezadeld paard staan. Nu zie ik haar daar ook liggen. Alles dat mij maakte tot wie ik was-De liefde voor Bella, de liefde voor mijn vader, mijn loyaliteit aan de roedel, de liefde voor mijn andere broers, mijn haat voor de bloedzuigers, mijn thuis, mijn naam, mezelf-verdween op dat moment van mij, de lucht in. Ik werd niet zwevend achtergelaten. Één nieuwe draad hield me waar ik was. Niet één, maar een miljoen draden, maar geen draden. Stalen kabels eerder.Ik zag het nu, hoe mijn wereld niet meer om de zon draaide, maar om haar, dat meisje dat daar op de grond lag.De zwaartekracht hield me niet meer waar ik nu stond, zij deed dat.

Waarom ligt ze onbeweeglijk op de grond? Ik ren naar haar toe, gelukkig, ze ademt nog. Ik hoor de andere aankomen, ze hebben het blijkbaar gehoord. Ze wordt wakker en begint te gillen. Ik ren naar de bosjes en verander terug. Snel ren ik weer naar haar toe. Ze kijkt me bang aan. 'Wie ben jij?'vraagt het meisje. 'Ik ben Jacob Black, wie ben jij en wat is er gebeurd?'