9.
Ik was weggesneakt, waar ik me redelijk lullig over voelde. Ik was naar het huis aan de rivier gelopen en Alice was het met me eens, Zij wilde onze dagboeken ook terug. u zaten we met z'n tweeën in een vliegtuig. Ik vond het maar een eng groot ding. Alice was ook al eens bij haar graf geweest. Ze had het raar gevonden, ik had naar mijn eigen graf kijken waarschijnlijk hilarisch gevonden. Maar dat verschil kwam hoe we naar onze ouders hadden gekeken. Zij had ze tot de 'laatste dag'met respect behandeld en ik had ze gehaat en geen respect getoond. Tja, één van ons moest de ongehoorzame rebel zijn.
Het was warm en de zon scheen. Toch had Alice mee gewild naar de begraafplaats, met een grote hoed, een sjaal en handschoenen. Het zag er melig uit. Ik liep naar het graf toe.
Hier ligt onze dochter en zus
Mary Alice Brandon
Een jong levenslustig meisje, dat uit ons leven werd weggerukt om alleen te sterven. Ons hart is niet groot genoeg om het verdriet aan te kunnen.
Ja vast. Ik had honend gelachen toen mijn ouders deze tekst opstelden.
*Flashback*
'Ja, vast, jullie haatte haar,'zei ik sarcastisch (bestond dat toen al? >< Stomme opmerking Nessie >< )'Jullie zijn zo e-go-ïs-tisch. Jullie denken alleen aan jullie reputatie. En er staat geeneens een geboorte of sterfdatum op. Waarom? Ik weet het wel. Omdat jullie je voor haar schaamde!'schreeuwde ik. 'Cinthia, luister...'begon mijn moeder rustig. Ik ontplofte. 'Luister?!'Mijn stem sloeg over. 'Luister? Jullie hebben nooit naar mij geluisterd, of naar Alice! Als jullie dat hadden gedaan leefde ze nu nog!' Mijn vader begon ook boos te worden. 'Luister! Mary was een gevaar voor jouw en zichzelf! Ze trok wezens aan die jou dood hadden betekend. Ze wist dingen voor ze gebeurde. Ze was een speling van natuur, iets dat nooit heeft mogen bestaan.'Hij sloeg me in mijn gezicht. Mijn moeder maakte het nog erger. 'Cinthia, je houd je mond of...''Of wat? Jullie sturen me ook weg om me te laten vermoorden?'schreeuwde ik het hardst van allemaal. 'Cinthia, je gaat te ver!'Mijn vader duwde me tegen de kast aan en ik kwam met mijn hoofd tegen de punt aan. Alles begon pijn te doen.
'Cinthia!'Alice probeerde mijn aandacht te trekken. Ik pakte het schepje en ging naast de grafsteen staan. Één stap naar links, drie stappen naar voren. Ik begon te graven en niet veel later stuitte ik op het kistje. Ik haalde het eruit en deed het open. De dagboeken waren wat vergeeld, maar dat was het. Een het klokje stond natuurlijk stil. Ik bladerde naar de laatste bladzijde van mijn dagboek. Ik wilde de pagina van de laatst avond bij mijn ouders eruit schuren, ze vergeten, maar iets hield me tegen. Ik stopte alles terug in het kistje en toen voorzichtig in mijn tas. We gooide het gat dicht en gingen terug naar het hotel. Ik stopte de dagboeken in de handbagage en het kiste in de kleine weekendtas dat Alice voor me had meegenomen. Alice checkte haar mobieltje. Ook al zo'n rare uitvinding. 'Oeps, de andere zijn vast gek van ongerustheid,'mompelde ze. 'Bel ze niet smeekte ik Alice. 'Natuurlijk niet. We gaan toch zo terug.'
Heel leuk. Er stond in Seatlle al een welkomscomité op ons te wachten. De Cullens, Seth, Leah, Sue, Sam en Jacob. Shit, ik zat in de problemen.
Reageer (1)
She's in trouble, in big trouble
straf: ze wordt dood geknuffeld 
1 decennium geleden