Oh god, i have no words to describe this...

De volgende dagen gebeurt er niets, nou ja geen uitzonderingen. Johnny komt iedere dag langs met eten, wat beter smaakt dan voorheen want hij is duidelijk toegestaan meer tijd en 'liefde' in het koken te steken. Hij geeft me soms stiekem iets extra's, wat hij me dan opdraagt te verstoppen om later te eten, zodat ik niet honger hoef te lijden. Johnny is echt behulpzaam en hij is aardig. Soms blijft hij wat langer om me te zien eten en praten we wat. Vaak hebben we het over de wc's en liggen we in een deuk, tot de man schreeuwt naar Johnny en hem opdraagt te komen. Johnny vertrekt dan ook meteen en ik blijf achter met een goed humeur en eenzam gevoel, tegelijk. Zodra Johnny klaar is met wat hij moest doen voor de man komt hij vaak expres langs en zegt hij gauw gedag of maakt hij een grapje. Ik ben echt blij dat Johnny er is. Meestal gaan mijn dagen oké voorbij. Ik kan het niet saai noemen, omdat Johnny er vaak is. Maar leuk kan ik het al helemaal niet noemen, ondanks Johnnys grapjes. De deur zwaait open en ik ga ervan uit dat het Johnny is, maar mijn vermoeden word verplettert onder de grote, stinkende voeten van de gore man. "Hoe heette je ook alweer?" vraagt de man. Ik zit geknield in de hoek en kijk de man aan, "Naamloos." zeg ik. "Heel geestig, schoonheid. Je naam." zegt hij strenger. "Geen idee, mijnheer Geoffrey, ik begin vergeetachtig te worden van dit hok en de tijd die voorbij gaat aan niets doen en slapen.Waarom zit ik hier eigenlijk?" zeg ik, terwijl ik hem strak aankijk. "Nou, schat. Dat gaat je voorlopig niets aan. Misschien heb ik nog wel wat voor je te doen, om je dag wat zinvoller te maken." zegt hij met een vreselijke grijns op zijn gezicht. Hij blinddoekt me en sleept me mee naar een of andere kamer. Door de geur weet ik waar ik ben. Het verdoemde wc'tje. Er loopt een rilling over mijn rug. De man duwt me het kamertje in en laat me daar staan, na een tijdje hoor ik dat er iets op de grond word gezet en voel ik water tegen mijn been spatten. Hij haalt de blinddoek weg en smijt de deur dicht. "Ga maar schoonmaken." zegt hij. De stank en woedde die me nu opvullen zijn groots. Maar nog groter is de walging. Ik pak het sponsje en stoot heel 'perongeluk' tegen de deur aan. "Shit, hij zit ervoor." denk ik. Ik begin maar met het sponsje over de muur halen. Een witte tegel verschijnt door de groene schimmels op de muur. "wow." denk ik bij mezelf. "Hoe kan iemand dit laten gebeuren. DIT laten groeien." denk ik, vol afschuw. Ik haal de spons nogmaals over de muur heen en meer wit vult de kamer op. "Dat gaat nog wel even duren, hé schat?" zegt de man. "Ja." antwoord ik. "Ja, wat?!" zegt hij. "Ja, Geoffrey." herhaal ik mezelf. Ik zucht en ga verder met schoonmaken. "Oh shit oh shit oh shit." vloek ik, "Dat gore spul is ziekelijk. " Snel wring ik mijn spons uit en haal hem over de rest van de muur. De ooit gele spons begint nu groenig te kleuren. Verschillende sliertjes drijven in het water waar de spons word uitgewrongen. Ik walg. Ik walg van de stank als het spul dat zich in het water verspreid en soms op mijn hand valt. De gedachte van kotsen vervult me en ik begin zacht te snikken. "Dit is zo ranzig. Zo vreselijk ranzig." fluister ik.