22. Pesten

Ik keek hem recht in zijn ogen aan en herhaalde voor de zoveelste keer zijn transformatie, alleen liet ik hem de pijn extra erg zien. Hij zakt in op de grond en schreeuwde het uit. Ik lachte, dit was mijn favoriete spelletje; Emmettje pesten. Toen zijn beelden van zijn transformatie op waren, stopte ik de tijd. Ik pakte Emmett en drukte hem letterlijk in de rots. Toen liet ik de tijd verder gaan geheel volgens plan. Hij keek me doodsbang aan ‘Wat ga je doen? Me in een rots duwen die ik zo kapot kan breken?’ vroeg hij sarcastisch. Hij probeerde de rots te breken maar omdat ik via mijn gave de rots steeds aansterkte gaf hij het op. Ik haalde een golf water uit de rivier en gooide dat over hem heen, daarna maakte ik een tornado waarmee hij met rots en al werd mee genomen. Toen hij weer op zijn benen stond vormde ik met mijn handen een rondje waar een vuurbal uitkwam die ik op hem afschoot. Hij rende weg als een klein meisje. Toen ik klaar was lag ik al op de grond van het lachen. ‘Had je dit allemaal al uitgedacht ofzo?’ vroeg Emmett. Ik knikte ‘Ik had dit al verwacht van jou’ lachte ik en Emmett liep boos het huis binnen, wat hij ook zou proberen, hij zal het nooit van mij winnen. Gelukkig maar want ik wil niet nog een keer mijn lichaamsdelen verliezen, want dat doet pijn. Terwijl de anderen naar me keken liep ik het bos in met Morgan. ‘Wij gaan even jagen’ riep ik en ik stopte de tijd. Toen we beiden uitgejaagd waren liepen we weer naar het huis en ik zette de tijd verder. ‘Is Emmett al bijgekomen? Of is hij nog net zo boos als voordat ik de tijd stopte?’ lachte ik. ‘Het tweede’ zei Edward. ‘Dat dacht ik al’ zei ik. Ik ging op de bank zitten en trok Morgan met mij mee. Het was nog vroeg in de ochtend, ongeveer 5 uur. Iedereen maakte zich klaar voor school behalve mij en Morgan. ‘Isla, wil jij niet naar school?’ vroeg Morgan. ‘Nee, op Forks Highschool zullen ze me herkennen, ik was het meisje in de rolstoel, dus als we ooit weer gaan verhuizen dan ga ik wel naar school’ vertelde ik hem. Hij knikte. ‘Maar als jij wel naar school wilt moet je het doen hoor’ zei ik. ‘Nee, maar omdat iedereen hier ook naar school gaat vroeg ik me af waarom, maar ze gaan toch niet meer naar Forks Highschool? Ze gaan toch naar Seattle?’ vroeg hij. ‘Ja, dat klopt ook, maar ik kom zelf uit Seattle dus de mensen daar kennen me wel’ vertelde ik en hij knikte. ‘Maar als je wilt leren moet je gaan hoor’ zei ik. ‘Nee, ik blijf bij jou, en anders lopen alle meisjes met me te flirten terwijl ik al bezet ben’ grinnikte hij. Ik lachte en gaf hem een kus. Terwijl de rest in de auto stapt voor school zwaaide Esmé hun uit en Morgan en ik speelden met Renesmee. Carlisle gaf Esmé een kus en ging op weg naar zijn werk. Zo waren we nog met zijn vieren thuis. Esmé ging weer tekenen op haar schetsblok en Renesmee viel in slaap op de bank. Morgan en ik gingen op het grasveld liggen genietend van de zon.