Busrit

Tom pov:

Vermoeid sta ik op de verzamelplaats vechtend tegen de slaap. Wat verwachten ze nu ook het is nog maar 5 uur 's ochtends , wie verzint nu zo iets? Gelukkig zijn bijna al mijn vrienden er al waardoor ik toch iets vrolijker wordt. Uit mijn ooghoeken zie ik onze titularis uit de bus stappen.
" Beste leerlingen als jullie eerst daar je bagage zouden willen plaatsen en dan in de bus plaats willen nemen" hoor ik hem overdreven vrolijk zeggen.

In de Bus ga ik naast Georg zitten.
"Aangezien het nog maar 5 uur 's ochtends is wil ik niemand horen zodanig dat degene die willen slapen kunnen slapen, schalt onze leerkracht door de microfoon.
Overal komen tegenargumenten vandaan maar hij blijft bij zijn standpunt.

Als het wat rustiger wordt denk ik weer aan gisteren het was een complete ramp gewoon verschrikkelijk. Mijn vader was nog altijd spoorloos zonder enig teken van leven te geven. Mam aan de andere kant deed dan weer overdreven vrolijk.
Pffffff ouders kunnen zo vermoeiend zijn.Langzaam val ik in slaap.

Bill pov:

Ik zit alleen in de bus , niet dat het mij iets kan schelen. Als de rest niets met mij te maken wil hebben dan ik ook niet met hun! Met een zucht zoek ik mijn schriftje en begin wat te schrijven.



"Hé wat is ons meisje nu weer aan het doen?" hoor ik van achter me roepen.
Ik draai me om en kijk recht in Tom z'n ogen. Nooit opgelet maar hij heeft echt mooie ogen , naja eigenlijk is hij zelfs wel knap maar dat verschrikkelijke ego en machogedrag van hem!
"Ik ben geen meisje en laat me gewoon met rust ok."
Weet je wel tegen wie je spreekt, vervolgt Tom
"Ja helaas wel een arrogante zak met een veel te groot ego dat denkt dat hij HET is." geen idee waar ik het lef vandaan haal om dit tegen hem te zeggen.
woedend grijpt hij mijn arm vast. Panisch trek ik mijn arm terug en druk me dichter tegen het raam. Ik zie hoe Tom z'n ogen veranderen van woedend naar verbaasd. Rap wend ik mijn blik af en leg mijn hoofd tegen het raam.