A blanket for protection.

"Wat? Uitkleden? Voor hem?" denk ik. Maar hij lacht niet, hij schijnt het te menen. Ik kijk hem verbaasd en schaapachtig aan. "Wil je niet douchen?" vraagt hij. Ik knik en draai me om, waarna ik mijn broek open rits. "Je blijft toch niet kijken?" vraag ik hoopvol. "Ik zal niet kijken, maar ik blijf wel in de kamer. Sorry, regels zijn regels." zegt hij. Ik trek mijn broek uit, en knoop mijn shirtje los. Ik sta nu in mijn ondergoed, maar de jongen kijkt nog. "Draai je je niet om?" vraag ik zenuwachtig. "Oh, sorry." lacht hij en ik hoor hem naar de andere kant van het kamertje lopen. Ik kijk even naar hem en zie dat hij uit het raam kijkt, nu pas valt me op dat er een laken over het gordijnrail hangt. Ik trek het laken over het rail dicht, zodat hij niet gluurt. Ik trek mijn ondergoed uit en kijk naar de douche. "Er is maar een regeling." zeg ik verbaasd. "Ja, we hebben alleen koud. Maar wees blij, het is beter om onder een té koude douche te staan, dan je te branden aan een té warme douche." antwoord Johnny. Ik draai de regeling open en koud water spat meteen op mijn lichaam. Ik schrik van het water en ik voel kippenvel overal over mijn lichaam. Ik maak mijn haar nat en haal mijn handen erdoor, op de hoop het vettige uit mijn haar te wassen. Ik doe iedere pluk apart en na een tijdje begin ik te klappertanden. Ik hoor gegrinnik in de kamer. "W-w-wat?" zeg ik rillend. "Ik hoor je, zelfs hier." antwoord de stem die bij Johnny hoort. Gelukkig is het de man niet en ik hoop ook niet dat hij de kamer in komt. Het witte laken, waar bruine en gele plekken op zitten, begint nat te worden. De onderkant is al helemaal nat, maar er vallen spetters op het midden en de rest van het laken. Ik voel mijn voeten verkrampen door de kou en ik wil zo snel mogelijk onder de douche uit. "Ik kom even je kleren halen." zegt Johnny. "Zou je ze .. eh.. aan me willen geven. Ik zou niet willen kijken, snap je?" Ik antwoord met een "ja" en gooi mijn kleren naar buiten. Als ik mijn hand naar buiten steek om ze aan te geven, word mijn pols stevig gegrepen en boeit iemand mijn arm aan de railing van het doucehgordijn. "Sorry, maar je mag echt niet ontsnappen." verontschuldigt Johnny zich. Ik hoor de deur open en dicht klappen en voetstappen vervagen.

Na een tijdje klapt de deur weer open en hoor ik kleren op de grond vallen. Johnny maakt mijn pols weer los en ik laat mijn arm naast me hangen, omdat hij tintelt. "Ik heb schone kleren, nou ja, niet helemaal schoon. Ze liggen al lang, ongebruikt, in de kast en jouw kleren heb je nu al een tijd aan, dus deze zijn schoner dan jou kleren." zegt Johnny. Ik moet lachen om hoe hij het probeert uit te leggen. Snel gooi ik de douche uit en hijs ik me in de kleren die er liggen. Ze zijn veel maten te groot, maar ze zijn warm en schoon. Ik stap uit de badkuip kijk naar Johnny. "Zou ik.. Zou ik ook bij het raam mogen gaan staan?" vraag ik. "Tuurlijk." zegt Johnny. Ik loop naar Johnny toe en net als ik mijn neus door het raam wilt steken, houd Johnny zijn handen voor mijn ogen. "Niet gluren." fluistert hij in mijn oor. Mijn handen tegen de muur, vrij, maar ik zou niet tegen stribbelen. De man die me ontvoerde is eng en groot, hij is vast ook sterk en ik zou geen problemen met hem willen. Johnny trekt me van het raam vandaan en boeit mijn handen vast, daarna blindeert hij me en neemt hij me op zijn rug. "Ik breng je wel, geblindeert traplopen is niet veilig." zegt hij bezorgd. Tenminste, hij klinkt bezorgd. Misschien is Johnny niet zo'n slechte jongen. Misschien ..