Inpakken

Bill pov:

Als ik eindelijk mijn huis bereik zie ik mijn moeders auto staan. Onmiddellijk voel ik me een stuk beter. Op het moment dat ik de deur opendoe hoor ik mijn moeder al vanuit de keuken.
"Zo hoe was het op school?", vraagt ze oprecht geïnteresseerd.
"Niet zo goed eigenlijk ", beken ik eerlijk.
Ik zie hoe ze me vol medelijden aankijkt.
Probeer je er gewoon niets van aan te trekken je bent perfect zo als je bent. Ratelt ze snel achter elkaar.
Ik knik enkel. " Ik ga maar eerst even mijn koffer vullen" zeg ik om het onderwerp te veranderen.
"Is goed roep maar als ik ergens mee moet helpen"

Ik leg mijn zwarte koffer boven op mijn bed. Zo even kijken wat we allemaal nodig hebben. Alles prop ik in mijn valies van bedovertrek tot schrijfgrief. Zeker mijn make-up niet vergetend en nog wat spullen. Al snel zit de hele valies boordevol en is hij amper dicht te krijgen.

In een klein rugzakje stop ik mijn voorraad snoep en cola. Ook een boek en mijn schriftje verdwijnen er in. Als ik na 5 minuten naar mijn koffer en rugzakje te staren eindelijk besloten heb dat ik niets vergeten ben hoor ik mijn moeder roepen dat het eten klaar is.