~002~

Ik wordt uit mijn gedachten verstoord als iemand de deur open doet. ‘Vind je het erg als we erbij komen zitten?’ vraagt een jongen met vuurrood haar. ‘De rest zit al vol’ verklaart een andere jongen die precies op hem lijkt. ‘Nee.’ antwoord ik, een beetje overbodig aangezien ze hun koffers al op het rek zetten. ‘Mooi’ zeggen ze en ploffen tegelijk op de bank. Ik kijk nog eens uit het raampje en zie dat het perron al bijna leeg is. Een paar ouders zwaait in mijn richting, de tweeling tegenover me zwaait overdreven terug en begint vervolgens te overleggen over allemaal dingen die ze kunnen doen om de school onveilig te maken. Ik glimlach en pak uit mijn tas de Ochtendprofeet en lees het stuk over mijn vader nog eens.
ZWARTS NOG STEEDS OP VRIJE VOETEN
Sirius Zwarts, misschien wel de beruchtste gedetineerde die ooit gevangen heeft gezeten in Fort Azkaban, is nog steeds voortvluchtig, bevestigde het Ministerie van Toverkunst vandaag.
‘We doen er alles aan om Zwarts zo snel mogelijk weer op te pakken en verzoeken de magische gemeenschap om toch vooral kalm te blijven,’ verklaarde Cornelis Droebel, de Minister van Toverkunst, hedenmorgen.
Droebel wordt door sommige leden van het Internationaal Overlegorgaan van Heksenmeesters bekritiseerd omdat hij de Dreuzelpremier op de hoogte heeft gesteld van de crisis.
‘Nou – ik bedoel – wat had ik dan moeten doen?’ verklaarde een geïriteerde Droebel. ‘Zwarts is stapelgek. Hij is een gevaar voor iedereen die zijn pad kruist, of dat nou een tovenaar is of een Dreuzel. De minister-president heeft me verzekerd dat hij niets zal loslaten over Zwarts’ ware identiteit. En laten we wel wezen – wie zou hem geloven als hij dat wel deed?’
Dreuzels verkeren in de veronderstelling dat Zwarts bewapend is met een pistool (een soort metalen toverstaf die Dreuzels gebruiken om elkaar uit te moorden) – Ik lach even om deze fantastische uitleg – maar de magische gemeenschap is bang voor een herhaling van de slachtpartij van twaalf jaar geleden, toen Zwarts met één enkele vloek dertien mensen om zeep hielp. (dit heb ik letterlijk uit het boek)
Als ik opkijk zie ik de twee jongens verdacht naar me grijnzen. ‘Volgens mij hebben wij ons nog niet voorgesteld, ik ben George.’ zegt de jongen die het dichtst bij het raam zit. ‘En ik ben Fred’ zegt de ander. Ze steken allebei hun hand uit, nog steeds met een grote grijns. Ik kijk ze wantrouwig aan en schud ze. ‘Ik ben Mary’.