20. Verassing

Toen alles was vertelt aan Esmé en Renesmee, gingen Morgan en ik op het grasveld voor de rivier liggen, de zon scheen op ons huid en we glitterden. ‘Wil je jezelf nooit meer zo opofferen, ik had de neiging om Emmett te vermoorden toen hij jou armen eraf trok’ zei Morgan plotseling. ‘Ik moest het wel doen, anders werd ik of meegenomen of er werd gevochten en iemand kon dood gaan’ vertelde ik ‘en als ik werd meegenomen kon ik niet zonder jou, dus het was een goede oplossing wat we deden.’ Hij knikte. Toen hoorde ik Alice die richting ons rende. ‘Hey Alice, wat is er?’ vroeg ik. ‘Kom over 2 uurtjes naar huis, we hebben een verassing voor jullie’ zei ze glimlachend en ze rende weg. Nu was het zover, we zouden ons eigen huisje krijgen, ik wist het zeker. Morgan keek verbaasd en ik grinnikte. ‘Weet jij er iets van?’ vroeg hij. ‘Misschien’ grinnikte ik. Hij kwam naast me staan en drukt een kus op mijn mond die ik maar al te graag aannam.
Hij tikte met zijn tong op mijn mond die ik opende, onze tongen vonden elkaar en draaiden rondjes om elkaar. Toen we uitgezoend waren tilde ik hem op en gooide hem in de rivier. Ik gierde het uit van het lachen tot dat hij aan mijn enkel trok en ik ook in het water belande. ‘Dat is oneerlijk!’ zei ik en hij lachte. ‘Ik heb nooit gezegd dat ik dingen eerlijk doe’ lachte hij. Ik duwde hem onderwater en hij trok me mee. Ik drukte mijn lippen op de zijne. Het was handig dat we geen adem hoefde te halen want we bleven onderwater tot Alice me letterlijk bij mijn haren uit het water trok. ‘Au! Alice!’ riep ik. Ze liet me los. ‘Jullie zouden een uur geleden komen?!’ riep ze. ‘Een uur?! Sorry Alice, we komen al.’ zei ik. Ik trok Morgan uit het water en we renden met Alice naar het huis. ‘Wat hebben jullie wel in dat water gedaan’ grinnikte Emmett. Ik haatte hem echt op zulke momenten. Wat zou ik nu met hem gaan doen? Mijn vuur laten zien? Nee ik heb al een beter idee. Ik grinnikte en stuurde water uit de kraan aan en liet het hangen boven zijn hoofd. Hij had het nog niet door. ‘Emmett?’ vroeg ik. ‘Ja lief zusje van me?’ zei hij grinnikend ‘Kijk eens omhoog’ zei ik. Hij was echt dom want hij keek nog omhoog ook. Met een plons kwam het water over zijn hoofd heen en hij gromde. ‘Je hebt het zelf uitgelokt lief broertje van me’ giechelde ik. Hij keek boos en liep naar de keuken om zijn gezicht droog te maken. ‘Nou, wat is de verassing?’ vroeg ik. ‘Kom mee’ zei Alice en ze trok mij en Morgan mee. Met zijn drieën renden we naar een plaatsje in het bos toe. Tot ik bleef staan. Er stond een huisje voor ons, normaal formaat met een magisch tikje om het zo maar te noemen. Het was echt prachtig, het leek best veel op het huisje van Edward en Bella. Het was zo schattig! Alice gooide een sleutel naar me toe en ik ving hem. Ik liep naar de deur en stak de sleutel in het slot. De binnenkant zag er behoorlijk modern uit. Het was heel strak, mijn smaak. Ik had qua huizen een rare smaak, het huis zelf moest er schattig uit zien maar ik hield van moderne meubels en Esmé had het er beide in verwerkt. Ik liep door het huis heen. Woonkamer, keuken, badkamer en een grote slaapkamer met inloopkast. Die natuurlijk helemaal gevuld was door Alice. We hadden ook een afgezet stuk als tuin, want eigenlijk was het hele bos een tuin maar in dit stuk was ik wel eens geweest, het was met een klein meertje erin en als je naar beneden zwom kwam je bij een soort onderwater grot. ‘En?’ vroeg Alice ‘Prachtig!’ zei ik en ik omhelsde haar. ‘Daar ben ik blij mee!’ riep ze en ze rende weg. Ik keek Morgan aan. Hij had een blik in zijn ogen, de blik van lust. Hij dacht waarschijnlijk precies hetzelfde als ik want hij tilde me op en voordat ik het wist waren we in de slaapkamer.