The Story Of The Last Vampire 24

Bon Apetite

Krad hield het tempo gedurende hun tocht er goed in, en nog diezelfde nacht waren ze vlakbij het huis van de graaf. Ze hadden geluk dat Sivica tijdens haar reizen veel sluipweggetjes en korte routes had leren kennen. Nu konden ze terwijl het licht was nog goed uitrusten, voor ze bij de graaf zouden aankloppen.
Een schuurtje zou die dag hun slaapplek zijn, na wat kleine aanpassingen en nadat ze een zeil over de bovenkant ervan hadden gespannen was deze compleet donker aan de binnenkant.
Gerust en zenuwachtig over de volgende dag gingen de vampiers slapen op een bed van hooi. Het zou niet lang meer duren…

Die nacht werd Bacara als eerst wakker, het huilen van een wolf wekte hem uit zijn slaap en toen hij de deur opende was hij net op tijd om de maan te zien opkomen. De nacht was net begonnen.
In stilte wekte hij Krad en Sivica. Ze zouden zich nog voeden voor ze naar het huis van de graaf zouden gaan. Met een gaap rekte Sivica zich uit en ze pakte de Katana vast die naast haar lag. ‘Zullen we dan maar?’ zei ze met een hint van opwinding in haar stem. Ze had honger en kon niet wachten om de graaf weer te ontmoeten.
Krad knikte en opende de deur van het schuurtje waarna hij naar buiten liep. Hij ademde diep in en keek over zijn schouder heen waarna hij Sivica aankeek, ‘Ik vind deze nacht mooier dan gisteren.’ Sivica grijnsde, ‘Dat komt door de omstandigheden’.

Het duurde niet lang voor de vampiers een groepje mensen aan zagen komen, ze maakten een nachtelijke wandeling. Met de volle maan die op hen neerscheen had het de drie vampiers geen moeite gekost om ze op te merken. Het leken twee stelletjes te zijn, er liepen namelijk twee jongens en twee meisjes op het bospad.
In stilte renden de vampiers het pad op, grepen één van de mensen en renden het pad weer af. Met een hand voor hun mond konden ze de kreten onderdrukken.
‘Maak je geen zorgen,’ Sprak Sivica tegen het meisje wat ze had gegrepen. Ze keek haar bang aan en tranen stonden in de hoeken van haar ogen. ‘Ik ga je niet vermoorden, en ik zal je ook niet veranderen in een vampier’ Lachte ze zo vriendelijk als mogelijk was. Het meisje leek niet gerustgesteld door de woorden en zodra Sivica haar beet vulde een hoge gil de nachtelijke lucht. Niet lang daarna vulde nog twee schreeuwen de lucht terwijl Bacara en Krad zich voedden.
Het meisje dat was achtergebleven op het pad rende zonder op of om te kijken weg.