Ontdekking

Violet staarde naar het gebouw en vroeg zich af waar het voor zou dienen. Waarom zou het zo groot zijn? Waarom is zo ver van de bewoonde wereld weg?
‘Hallo’ zei een zachte piep stem van naast de auto.
Violet schrok en niet zo’n beetje ook. ’Hemeltje!’
‘O, sorry. Het was niet de bedoeling je te laten schrikken.’
‘Geeft niet hoor.’ Violet keek over de rand van haar deur en zag daar een klein vosje.
‘Hoe heet je?’ vroeg het vosje nieuwsgierig.
‘Ik heet Violet, en jij?’
‘Ik ben Reynaert den Vos, maar je mag gewoon R. zeggen.’
‘Oké, mooie naam R.’ Violet wilde maar al te graag weten wat dit gebouw in de verte wel niet was. ‘Weet jij wat de gebouw daar is?’
‘Ja, dat is een wetenschapsonderzoekscentrum.’
‘Een wat?’
‘Een wetenschapsonderzoekcentrum. Daar onderzoeken de mensen allemaal dingen, meestal testen ze dat met dieren omdat de mogelijkheid er is dat ze er zelf aan sterven.’
‘WAT!?!?!? Testen ze op dieren? Wat verschrikkelijk!’
‘Ja ik weet het. Maar wat doen we eraan?’
‘Naar binnen en de dieren redden natuurlijk!’
‘Dat gaat je niet lukken Violet. Er zijn al zat mensen en dieren geweest die het hebben geprobeerd.’
‘Maar ik ben geen mens of dier. Ik ben een vampier! Ik kan die mensen wel aan!’
Reynaert keek verbaasd. ‘Ben jij een vampier?’
Violet knikte verlegen. O weer zo iemand die helemaal dol wordt omdat die met een vampier praat. Waarom zei ze dat nou?
‘Wat een eer om nog eens een vampier tegen te komen.’ En daar bleef het bij. ‘Maar dan alsnog gaat het je niet lukken. Er is zo veel beveiliging. Ze zien je al vanaf een kilometer ver.’
Nu wist Violet het even niet meer. Ze moest die dieren redden, maar hoe?