The Story Of The Last Vampire 23

How To Begin The Journey

Een subtiele klik van de deur deed de twee slapende vampiers ontwaken. Alsof het zo gepland was deden ze beide op hetzelfde moment hun ogen open en grijnsden lichtjes, denkend aan het plan wat ze de dag ervoor hadden gemaakt.
Sivica besloot om de eerste te zijn die bewoog en langzaam maar zeker bewoog ze haar hand richting de buik van Krad. Toen ze dichtbij genoeg was opende ze de aanval en prikte hem genadeloos meerdere keren in zijn zij met haar vinger.
Met een schreeuw kwam Krad overeind maar had hiermee geen rekening gehouden dat hij op het randje van het bed lag en hij viel omlaag op de grond.
Lachend sprong Sivica uit bed en rende vervolgens de kamer uit waar een chagrijnig kijkende Bacara haar aanstaarde, alsof hij wou zeggen: “waag het niet om opnieuw te beginnen!” Sivica kon het niet schelen wat Bacara dacht en met een subtiele sprong, sprong ze over Bacara heen en landde met gracieus achter hem.
‘Bacara, geef me een wapen!’
Normaal, had Bacara een hekel aan mensen die heb dingen bevolen. Maar de vechtlust die schuilging achter de normaal zo vrolijke ogen van Sivica waren sterker dan het verlangen van hem om haar verzoek te weigeren.
Met een grijns liep hij zijn slaapkamer in en kwam nog geen minuut later naar buiten met twee Katana’s. Eigenlijk waren dit reserves voor als Krad de zijne zou slopen. Maar wapens waren wapens.
‘Waarom twee?’ Vroeg Sivica, Bacara wist niet dat ze samen met Krad op strooptocht ging, en zelfs als hij het wist, Krad had al een wapen.
‘Ik ga met je mee, volgens mij gaan we iets leuks doen!’ sprak Bacara met een valse grijns.
Op dat moment kwam Krad de gang uitgelopen, ‘Oh dat gaan we zeker! Maar we moeten nu weg, anders kunnen we voor het licht wordt geen slaapplek meer vinden, ik wil zo snel mogelijk reizen.’ Zei hij en opende de voordeur waardoor een koude lucht de kamer binnengewaaid kwam.
De wind deed de lange jas die hij droeg opwaaien, en zijn haren werden omhoog geblazen waardoor de blauwe ogen duidelijk te zien waren. Ogen die normaal complete rust uitdrukten keken strak voor zich uit, zich concentrerend op het bloedbad wat hij wou gaan veroorzaken.
Sivica ging naast hem staan en ademde diep in, ‘Het is een mooie nacht’ zei ze en ze stapte naar buiten met een Katana in haar hand.
Bacara volgde haar en legde bij het naar buiten gaan even zijn hand op de schouder van Krad. Hij had de bloedlust die van hem afdroop makkelijk opgemerkt en met dat kleine gebaar maakte hij hem duidelijk dat Krad zich nog maar heel even in hoefde te houden.
En dat zou Krad ook doen. Maar ook Krad wist, dat zodra hij de man zou zien die zijn familie had uitgemoord. Hij zich niet meer in zou kunnen houden.