67* Forest

Als ik in de top 5 kom vandaag beloof ik dat ik vandaag nog een stuk zal schrijven van 2000 woorden. Alsje- alsje- alsje- alsjeblieft

POV Allison Black
Een paar uur later werd ik weer wakker, dit keer door het licht dat door het raam in de kamer scheen. Ik was blijkbaar op de bank in slaap gevallen. Toen ik terug dacht aan de gebeurtenis van vannacht voelde ik me gelijk verdrietig en bezorgd. Ik trok mijn benen op en liet mijn blik overgaan op oneindig terwijl ik me bedacht wat Seth nu aan het doen zou zijn. Sue onderbrak mijn gepieker en vertelde me dat ik misschien een stukje moest gaan wandelen om mijn zinnen te verzetten. Ik wist dat het geen zin zou hebben maar ik deed het toch. Eerst stormde ik de trap op om mijn vest van Seth's kamer te pakken. Daarna liep ik door de achterdeur naar buiten. Door het bos of niet? Was de eerste gedachte die bij me opkwam. Ik wist dat Seth liever niet had dat ik door het bos liep maar dan was ik wel een stuk sneller bij het strand. Ik besloot toch door het bos te gaan maar ik nam mezelf voor dat ik hem vanavond gelijk zou vertellen dat ik dat gedaan had. Dat hij dingen voor me geheim hield betekende niet dat ik hetzelfde moest doen. Ik schrok ditkeer van mijn eigen gedachten, zo mocht ik niet over Seth denken. Ik hield van hem en ik had al meteen spijt van mijn gedachte. In het bos snoof ik de frisse lucht op en ik genoot van de mooie groene glinsteringen die ontstonden doordat de zon op de dauwdruppel scheen. Verschillende keren leek het bos in beweging en dacht ik dat ik geritsel hoorde. Maar dan vertelde ik mezelf dat het de wind was waardoor ik mezelf er van weerhield achterdochtig om me heen te kijken. Mijn hoofd bleef bij Seth hangen waardoor ik iedere keer bijna struikelde en uiteindelijk een keer echt struikelde. Een grote tak die me niet was opgevallen was de oorzaak van mijn plotslinge val. Ik haalde mijn hand open en toen ik met mijn vingers over mijn gezicht wreef voelde ik dat er een grote schaafwond op mijn wang zat. Ik vloekte zachtjes, ik begin te bloeden terwijl er hier een bloeddorstige vampier rondloopt, hoezo dom? Ik hoorde opeens een boos gegrom de stilte van het bos doorbreken. Het klonk oorverdovend en het leek de rust wel aan stukken te scheuren. Snel hief ik mijn hoofd op en voor me zag ik de opening die naar het strand leidde. Ik stond zo goed en zo kwaad als het ging op en rende ernaartoe. Het vele licht dat over de oceaan scheen was oogverblindend na het gedempte licht van het bos maar toch voelde het fij op mijn huid. Ik rende nog een stukje door tot ik me weer veiliger voelde en daarna begon ik weer over First Beach te struinen terwijl ik aan Seth dacht. Misschien was hij het wel in het bos. Misschien was het geheim dat ze Victoria achterna zaten. Er kroop een rilling over mijn rug bij dat idee. Ik kreeg allemaal voorstellingen in mijn hoofd en ik kneep mijn ogen dicht om ze zo snel mogelijk uit mijn hoofd te verbannen. Toen ik mijn ogen weer opende zag ik dat ik nog maar 2 meter van 2 meisjes verwijderd was. Ze keken beide mijn kant op en ze leken verassend veel op Jacob en Billy. Ik kon mezlef wel voor mijn hoofd slaan, ik was recht naar de twee mensen gelopen die ik niet wilde zien. Rachel en Rebecca Black.