O9.

Roselyn Valentina Patterson

Na het eten zaten we nog een tijdje na te praten. Ik had, nadat ik Justin zo aangevallen had, geen woord meer met hem gewisseld. ‘Oh, wat leuk! Dus Justin is pas 17 geworden.’ Hoorde ik mijn moeder zeggen. Een zachte kreun verliet mijn mond. Konden ze het nou echt alleen maar over verjaardagen hebben? ‘Ja, Rose is ook bijna jarig. Of niet Rose?’ ging mijn moeder verder. Ik knikte om er maar zo snel mogelijk vanaf te zijn. ‘O echt? Wanneer dan?’ wilde Pattie weten. Ik wilde m’n mond openen om iets te zeggen maar Justin was me voor. ‘Zes mei.’ Zei hij lachend. Ik keek hem even vernietigend aan. ‘Oh, dat is al heel snel. Over twee weken al.’ Zei Pattie enthousiast. Ik knikte en glimlachte vriendelijk. ‘Dat klopt, ja.’ Zei ik. ‘Waarom komen jullie ook niet naar Rose’ verjaardag? Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!’ M’n moeder trok een blij gezicht. Ik wilde net een slok van mijn drinken nemen, maar toen ik hoorde wat m’n moeder zei verslikte ik me. Ik hoorde Justin naast me keihard in de lach schieten. Ik moest hoesten en de tranen sprongen in m’n ogen. Justin klopte met zijn hand op mijn rug terwijl hij nog steeds aan het lachen was. Ik had echt de neiging hem een mep te verkopen wat ik uiteindelijk ook deed. Ik sloeg zijn hand, die hij nog steeds op mijn rug had liggen, ruw weg en hoestte verder. Had mijn moeder nou echt net Justin en de rest uitgenodigd voor mijn verjaardag? Dat kon ze gewoon niet menen. Dat kon ze me toch niet aandoen?! Toen ik uitgehoest was keek in m’n moeder met een waarschuwende blik aan. M’n moeder snapte er alleen niks van. ‘Wat is er Rose? Vind je het geen goed idee?’ Nee! Ik vond het inderdaad geen goed idee. Een heel slecht idee zelfs. Ze had zojuist echt mijn leven verpest want zo ging Justin mijn verjaardag helemaal niet vergeten. ‘Ik zal trouwens even kijken of we die dag kunnen.’ Zei Scooter toen terwijl hij zijn mobiel tevoorschijn haalde. Dat bracht me weer een klein beetje hoop. Laat ze alsjeblieft niet kunnen. Alsjeblieft, lieve God. Je krijgt een koekje van me als ze niet kunnen.’ ‘Oh, hier staat het. Nee, we hebben die dag helemaal niks, dus dat komt goed uit.’ Zei Scooter toen. Ik zuchtte en klapte met mijn hoofd op tafel neer. God hield dus blijkbaar niet van koekjes. Misschien moest ik de volgende keer dan maar overgaan op ijsjes. ‘Rose, wat doe je?’ vroeg m’n moeder toen verontwaardigd. Ik tilde m’n hoofd op en zag Justin mij grijnzend aankijken. Ik trok een zielig gezicht. ‘Ik ben misselijk. Ik ga even…’ zonder mijn zin af te maken liep ik van tafel af naar mijn kamer. Ik haatte m’n moeder. Waarom moest ze nou weer zo nodig Justin uit gaan nodigen. Ik had gewoon een facking weddenschap met hem en de kans was nu wel heel erg klein dat hij mijn verjaardag nog ging vergeten. Ik gooide mijn kamerdeur met een klap dicht en ging op bed liggen. Mijn leven ging echt een serieuze hel worden.