Hoofdstuk 9

Ik liep de Grote Zaal binnen en iedereen keek om. Ik liep met een rood hoofd richting de tafel van Ravenklauw. Ik had helaas de sorteerhoed gemist. Ik ging zitten naast Loena. Ze keek me aan met een niet begrijpende blik. Perkamentus stond op.
''Laat het Feestmaal beginnen!'' riep hij. Meteen lag er allemaal eten op tafel. "Waarom ben je zo laat?'' zei de dromerige stem van Loena naast me. ''Je kent het wel Ron en Draco hadden weer eens ruzie. Het liep alleen wat uit de hand dus ik hielp een meisje van Griffoendor.''
Meer wilde ik nog niet vertellen. Dat zal Loena wel begrijpen.
"Wil je ook nog een Kibbelaar?''
''Ik krijg hem bezorgd.'' Op de een of andere manier wist Loena dat altijd te vergeten.
''Sorry, je weet dat ik dat altijd vergeet.'' zei ze.
Ik keek naar de tafel van Griffoendor. Waar is Harry? Ik speurde de tafel af. Eindelijk hij zat naast Hermelien en keek om zich heen. Ik keek hoe hij iets tegen Hermelien zei. Ik hoefde niet te horen wat hij zei, dat was een kwestie van weten. Ik hoorde zijn woorden al in mijn hoofd. 'Waar is ron?'
''Heeft de Sorteerhoed nog iets interessants gezegd?'' vroeg ik om de stilte te verbreken.
''Hij zei dat we moesten uitkijken, maar als je het mij vraagt is het allemaal onzin.'' zei Dave Theorem. Ik vind hem altijd irritant, maar misschien was ik ook irritant in mijn derde jaar.
''Hoezo onzin?'' zei ik op aanvallende toon.
''Hoezo onzin? Jij leest zeker de Kibbelaar.'' hij probeerde dreigend over te komen.
''Ja, maar alleen, sorry Loena, omdat de ochtendprofeet onzin schrijft!'' schreeuwde ik bijna uit.
''Maakt niet uit.'' zei de dromerige stem.
''Laat me niet lachen de ochtendprofeet onzin? Perkamentus wordt gewoon seniel en Harry is gewoon gek aan het worden.'' schreeuwde hij op zijn beurt.
Ik zuchtte. ''Als jij de leugens geloofd die het ministerie uitkraamt moet je dat lekker zelf weten.'' beet ik hem toe.
''En dat jij liever troep leest dan de waarheid moet je toch echt zelf weten.'' hij probeerde dat cool en onverschillig over te laten komen.
''Mijn vader is de redacteur van de Kibbelaar.'' zei Loena naast me.
Dat maakte Dave stil. Kennelijk bedacht hij nu hoe erg hij de Kibbelaar beledigd had.
Ik at de laatste restjes van mijn pannekoeken op, zonder Dave nog een blik waardig te gunnen.