00,05

DJenna Warner

"IEP, IEP, IEP.." Deed mijn vreslijke wekker, ik háátte het ding. Ik haalde uit en gaf een enorme klap op de wekker, waardoor hij direct ophield. "Mh, beter.." Mompelde ik en ik liet mijn hoofd weer in de kussens zakken, rustig doezelde ik weer weg. Ik moest het 1e uur beginnen, maar het kon me niet schelen als ik vandaag te laat zou komen. Dat zou dan wel de zoveelste keer zijn, en dan zou ik zéker 3uur na moeten komen. Top, dan kon ik het 'leid-jesse-mccartney-rond' hoofdstuk skippen. Maar waarschijnlijk zou de concierge wel weer zó aardig zijn om me niet te laten nakomen, en dan zou ik toch komen. En áls ik moest nakomen, wist ik zeker dat school een telefoontje van mijn vader kon verwachten. Pff, hopeloos dus. Ik ging vanmiddag Jesse MCDonalds rondleiden, hell yeah. I look forward to meet him. Pff...
Ik had gister avond nog wel een discussie gevoerd met mijn vader, maar dat had niks opgeleverd. Ik zou en moest hem rondleiden, ik had nog voorgesteld om Lynn dat te laten doen. En ik had proberen wijs te maken dat Lynn dat veel beter kon, wat natuurlijk niet zo zou zijn. Want ze zou gillend staan toekijken, naar alles wat hij deed. Maar mijn vader was er niet ingetrapt, hij had zelfs nog voorgesteld, als hij het goed vond, dat ik zijn 'slaafje' zou worden. Nou, slaafje dát had hij niet gezegd, niet zo nadrukkelijk. Maar zo had ik het wel opgevangen. Ik zou zijn personal assistant worden, als het klikte. Maar natuurlijk klikte het niet, daar zou ik zelf wel voor zorgen....

"DJJJJ!" Schreeuwde mijn moeder, hopeloos, en mijn deur ging met een klap los. "JE MOET NAAR SCHOOL!" Bleerde ze door mijn kamer, liep naar mijn gordijnen en trok ze los. Fel licht viel naar binnen en ik kreunde, ik draaide me nogmaals om en trok de deken over mijn hoofd. Mijn moeders getik van haar hakken kwam dichterbij en ze drok de deken van me af. "Opstaan popje!" Zei ze vrolijk en ik rilde even. "Ma-am.." Kreunde ik en ik taste om me heen opzoek naar mijn, o zo warme, deken. Ik hoorde ondertussen hoe mijn moeder de kastdeur open deed, de verkeerde. Ja, de verkeerde, ik had er namelijk 2. Eentje voor mijn éigen smaak kleding, die deur piepte als de neten. En de tweede die was voor al mijn moeders soort kleding , die ik dus namelijk nooit droeg, en die maakte dus geen piepend geluid, alleen een doffe klap als hij helemaal los stond. Ik hoorde hoe ze een hangertje vastpakte en die op mijn bed legde, toen liep ze weg, nadat ze de kastdeur weer dicht had gedaan. "Ik zie je over een kwartiertje beneden.." En weg was ze. Langzaam opende ik mijn ogen, knipperde even met mijn ogen om aan het licht te wennen en keek toen richting het afgrijzelijk lelijk zalmkleurige jurkje. "AAAh!" Riep ik uit, deze ging ik dus écht niet dragen. Snel stond ik op, duwde de jurk weer in de 'verkeerde' kast en opende mijn eigen kast. Zoals gewoonlijk pakte ik een van mijn nep leren leggingen, een van mijn wijde zwarte over-sizde truien en mijn roze 'kistjes'.Ik bekeek mezelf even in de spiegel en gooide mijn bruine krullende haren naar voren, nadat ik snel een borstel door had gehaald. Ready for school. Ik pakte snel mijn spijker eastpak tas, bezaaid met buttons. Snel liep ik de trap af naar beneden, waar mijn moeder een kreet sloeg en me teleurgesteld aankeek. Toen ze wat mompelde ving ik wat op van; "Waarom heb ik nou zo'n dochter? Waarom kan ze niet normaal zijn, zoals alle andere.." Ah, stik ik jezelf mam. Je bent zelf ook niet normaal. Snel liep ik naar de keuken en pakte ik een appel van de schaal, negeerde mijn vader die aan de eettafel zat en probeerde een gesprek met me te beginnen en snelde richting de voordeur. "Om 2uur bij de studio!" Riep hij me nog na, alsof ik dat niet wist. Ik stapte naar buiten en trok de deur in het slot, op naar Blake. Snel liep ik richting mijn zwarte crusefiets en ik zette mijn zwarte grote zonnebril op. Rustig stapte ik op mijn fiets, en fietste ik richting mijn gebruikelijke 'wachtplek', waar ik nog wel een tijdje zou staan, Blake was meestal, gebruikelijk te laat.