00,04

DJenna Warner

Met een ongelovelijk zuur gezicht, banjer ik door de lange gangen opzoek naar Lynn. JESSE MCCARTNEY? Hij was onze nieuwe aanwinst? Gadverdamme, ik kon niet geloven dat dat arrogante popsterretje vanaf morgen hier door de gangen zal lopen. Mijn vader denkt dat hij extra geld voor het bedrijf binnen zal halen omdat hij bezig is met zijn come-back, wat mij betreft hoeft hij niet 'terug te komen' en blijf hij lekker daar in NY in zijn o zo geweldige, perfecte leventje. Ik kon zijn afgrijzelijke kop niet uitstaan!
Mijn haren wapperden achter me toen ik een sprintje inzette, Lynn was net de hoek omgegaan. "LYNN!" Krijsde ik als een gek, waardoor en verschillende werknemers me verschrikt aankeken, sommige gefrustreerd, en sommige geirriteerd. Al snel komt Lynn's nieuwsgierige gezicht tevoorschijn. Haar kleine wipneusje dat onder de sproeten zit doet me lachen. "Hier.." Hijgde ik. En ik duwde de papieren in haar handen. Lynn trekt me direct in een knuffel en daarna laat ze me met een big smile weer los. "Waar was je mén, ik heb je gemist!" Riep ze histerisch uit. Ik lachte en gebaarde dat ze rustig moet doen. "Ik moet wérken.." Stootte ik vol afgrijzen uit en ik keek haar met een verwrongen gezicht aan. "Maar dat is toch géweldig!" Gilt ze en ze vliegt me opnieuw om de hals. "NEE!" Kermde ik uit en ik drukte haar naar achteren. "Dat is het niet...het is vréselijk, mijn vader heeft genoeg geld, kan hij het niet delen met míj?" Zei ik zacht en ik trok een hopeloos gezicht, ik keek vanonder mijn wimpers richting Lynn die nieuwsgierig door de papieren heen ging. Daarna keek ze me aan en schudde ze haar hoofd. "Wat moet je doen dan? Kom je gezellig naast me zitten! Dan heb ik ein-" Ik schudde mijn hoofd en onderbrak haar ruw. "Ík zit in de stúdio, hoe saai kun je het hebben...vooral als er zo'n popsterrtje binnekomt die denk dat ze alles weet en ons loopt te commanderen..." Zei ik zuchtend en trok de papieren met een ruk uit haar hand toen ze alweer, nieuwsgierig, een paar papieren doorlas. "Dat is niet voor jou'n ogen bestemd.." Zei ik afkeurend. "NEE!" Gilde ze en ze greep de papieren terug, haar ogen vlogen over de eerste paar regels en haar ogen werden zo groot als schooteltjes. "...Jesse Arthur Mccartney nieuwe aanwinst voor ons bedrijf, hij zal morgen 22 april, komen om het contract te tekenen, daarna wil ik graag dat je mijn dochter, Djenna, de opdracht geeft om hem rond te lijden. Ze zijn van elkaars leeftijd dus leek het me..blablbaaaaa..AAAAAAAAAH!" Gilde ze, terwijl ondertussen mijn ogen groot waren geworden, gefrustreerd greep ik naar de papieren die ze omhoog hield, zodat ik er niet bij kon, ze was minstens een kop grooter dan bij. "AAAh Dézé papieren ga ik dus mooi naar Sjors brengen, AAAAH ga weg! JE GAAT JESSE MCCARTNEY ONTMOETEN, WAAROM ALTIJD JIJ? AAAAH!" Goed, deze papieren waren dus voor haar baas bedoeld, die mij aan het werk moest zetten, ook mijn baas dus. Ik kon haar wel trappen, ik kon mijn vader wel wurgen. Ik wou die stomme kerel niet rondleiden, en al helemaal niet óntmoeten. Ik had mijn vader net zeer goed duidelijk gemaakt dat ik níks maar ook helemaal níks met hem te maken wou hebben. Ondertussen ratelde Lynn nog wel even door. "AAAAAhh..!" Riep ze weer, waarop ik haar nu gefrustreerd een klap geeft. "Aauw.." Pruilde ze toen en ze keek me zielig aan. Mijn gezicht stond op onweer, hoe kon mijn vader dit doen? "Wat is er met jou?" Vroeg ze toen, grijnzend. Ik trok even een, fake, glimlach en keek haar waarschuwend aan. "Waarom moet ík hem rondleidden? Blegh.." Mompelde ik, terwijl ik me verslagen langs de muur naar beneden liet glijden. Ze lachte opnieuw en keek me even met grote ogen aan. "Als jij het niet wil, doe ik het wel hoor.." Mompelde ze grinnikend en ze ging naast me zitten. "Ga je gang.." Zei ik zacht en ik keek even door een paar plukjes bruine haren opzij richting Lynn. "Aaaw, meid ga nou niet zitten mopperen, als hij zijn come-back maakt, komt hij misschien wel weer in de hitlijsten, en dan kun jíj zeggen dat jíj hem kent.." Begon ze opnieuw te ratelen terwijl ze opgewonden naar het plafon staarde, volgensmij zag ze het al helemaal voor zich, ze maakte grootte gebaren met haar handen en krijste toen uit; "NEE, misschien krijg je wel wat met hém!" Riep ze en ze pakte mijn schouders vast, schudde me door elkaar, waarop ik in elkaar kromp. "Nee.." Mompelde ik en ik liet mijn hoofd in mijn handen zakken, ik had nog nooit een vriendje gehad. De meeste vonden me raar. Lynn keek me nu gefrustreerd aan, ze gooide haar handen omhoog. "Jezus Dj, soms vraag ik me écht af of je geen probleem hebt, jé hebt nog nooit een vriendje gehad, wát is dit?" Riep ze uit, fijn deze woorden deden me goed. Ik was gewoon niet zo snel verliefd, vond niet zo snel iemand leuk, en eigenlijk intresseerde het me niet. Ik keek haar aan en toverde een glimlach op mijn gezicht. "Ja ik heb een probleem.." Ze zuchtte opgelucht en keek me toen vragend aan. "...Waarom zitten er geen leuke jongens in een rockband?" Vervolgende ik toen weer mijn zin, met een lichte vragende ondertoon, serieus, dit vroeg ik me soms écht af. Verslagen keek Lynn me aan en maakte ze een wegwuifend gebaar. "Laat ook maar, met jou kan ik niet praten.." Ze drukte zich overeind toen ze door de intercom de stem van haar baas hoorde. "Kan Lynn weer aan het werk gaan? Graag gedaan.." Ze zuchtte en keek me toen met een big-smile aan. "Goed, ik help je morgen een handje.." Een beetje verward keek ik haar aan terwijl ik op mijn hurken ging zitten en de veters van mijn zwarte vans wat wegstopte in mijn schoen. "Hoe bedoel je?" Ze grinnikte en wiebelde met haar wenkbrauwen, ze klemde de papieren stevig in haar handen, waarschijnlijk was ze bang dat ik ze van haar af ging pakken, of zoiets dergelijks "Dat zie je dan wel...maar doe morgen ochtend vooral geen moeite om je leuk aan te kleden..." Voordat ik nog wat kon vragen wuifde ze en liep ze opgetogen weg op haar rode pumps, het geklak van haar hakken op de marmeren vloer werden steeds zachter. Wat moest ik van het laatste denken? Ze ging me toch niet...NEE! Verslagen keek ik voor me uit, morgen werd de ergste dag EVER.