1 Princess

POV Melissa

'Mam! Zeg me dat je een grapje maakt!' Ik liep op mijn Prada pumps door onze grote woonkamer. Mijn moeder keek me serieus aan. 'Melissa. Dit is voor je eigen bestwil. Je moet leren dingen te waarderen!' sprak mijn moeder wijs. Ik rolde met mijn ogen en keek naar mijn perfect gelakte Chanel nagels. 'Ik waardeer alles wat ik heb, nou goed? Maar ik ga echt niet in een armoedig huis wonen. Waar niet eens een tuinman is! Een tuinman zeg ik je!' Mijn moeder schudde haar hoofd. 'Je kan niet elke avond feesten, dronken worden en de duurste kleding te krijgen zonder ook maar een beetje waaredering te tonen! Je wordt later koningin van Nederland, schat. Ooit zal je het moeten leren.' Mijn moeder keek me aan met een kleine glimlach. 'Pattie heeft een hele leuke zoon en hun huisje is helemaal niet armoedig! Je zal het snel naar je zin hebben. Pattie zegt dat Justins vrienden ook niet kunnen wachten op je!' Ik zuchtte en dacht na. Ik zou sowiezo naar Atlanta moeten gaan. Laat ik er maar het beste van maken. I mean.. Je kan er leuk shoppen toch? 'Waneer ga ik?' vroeg ik zacht. 'Morgenmiddag om 4 uur gaat je vliegtuig.' zei mijn moeder. 'Heeft Lily mijn spullen al ingepakt?' vroeg ik ongeinteresseert. Mijn moeder schudde haar hoofd. 'In Atlanta heb je ook geen butler. Je zal zonder moeten leren leven. Ga maar inpakken' zei mijn moeder terwijl ze naar de keuken liep. 'Fuck my life!' riep ik terwijl ik naar de lift liep. Ja ik had een lift in huis. Of zal ik zeggen paleis? Mijn huis is zo groot. Ik ga echt niet op de trappen lopen, dus vroeg ik een lift in huis. En die kreeg ik dan ook. Mijn wil is wet weet je wel. Sommige mensen vinden me een bitch, maar dan denk ik: 'Jullie hebben geen inloopkast die zo groot is als je woonkamer!' Ik grinnikte en liep mijn kamer binnen. Er lagen gelukkig wel een paar koffers op de vloer. Pink suitcases ofcourse! Ik liep mijn inloopkast binnen en keek om me heen. Ik had minstens 60 tassen van; Louis Vuitton, Gucci, Chanel, Prada en nog meer merken. Ik slaakte een zucht en begon maar met inpakken. 'Neem alleen de belangrijke spullen mee' had mijn moeder gezegd. Met belangrijk bedoelde ze: schoenen, jurkjes en topjes mag ik hopen? Ik deed van alles in mijn koffers, todat mijn 4 koffers propvol zaten. Ik kreeg ze amper dicht. 'Zo dat was dat' zei ik terwijl ik me achterover op het bed lied vallen. Snel pakte ik mijn Blackberry en pingde mijn beste vriendin. Mandy. Vele mensen dachten dat ik alleen met rijke mensen opging. Maar Mandy was niet eens rijk. Ze leefde in een rijtjeshuis en ging naar een normale school. Ik kreeg thuis les, namelijk. Ik had Mandy leren kennen op een feest en het klikte gelijk. Ik weet genoeg mensen die me alleen gebruiken om mijn geld. Mandy is niet zo. 'Mandy, alarm. Ik moet naar Atlanta! Wegens mijn gedrag, jeez how stupid are my parents?' Mandy pingde vrijwel gelijk terug: 'Damn! Ik ga je zo erg missen! Hoe lang blijf je daar? xx'
'6 maanden! Ik ga morgen al Ik kom nu wel ff langs oké?'
Ik sprong van mijn bed af en ging met de lift naar beneden. 'Mam! Ik ga even naar Mandy, later!' Ik deed mijn jack aan en mijn moeder keek me waarschuwend aan. 'Voor middennacht thuis zijn!' zei mijn moeder. 'Jaahaaa! Jezus het is hier bijna tegenover.. Doe normaal!' ik liep naar buiten en zwaaide naar de beveiliging die voor mijn huis stond. De poortdeur ging open en ik rende snel naar de straat rechts. Ik moest Mandy zien! Toen ik eindelijk voor haar deur stond nahijgend van mijn rennen -Ja mijn conditie is dramatisch slecht!- deed er iemand na 1232424x op die bel te hebben gedrukt open. Ik glimlachte toen Mandy voor me stond. Ze gaf me een knuffel en ze trok me naar binnen.


Ik liet me vallen op mijn tweepersoonsbed en gaapte. Ik had met Mandy erg lang gepraat. En ze beloofde me om langs te komen in Atlanta. 'Melissa?' hoorde ik opeens. Ik keek naar de deur en zag mijn vader in de deuropening. 'Ja?' vroeg ik. 'Ik wou even zeggen; Je moeder en ik gaan je echt missen. Ookal sturen we je naar Atlanta voor 6 maanden. We houden echt van je, schat' Ik grijnze en liep naar mijn vader. 'Weet ik toch' zei ik met een accent. Hij gaf me een knuffel en aaide over mijn hoofd. 'Ga nu maar slapen. Je hebt je nachtrust hard nodig' glimlachte hij. Ik gaf hem een kus op de wang en fluisterde: 'Hou ook van jou hoor pap'
Deze is slechttt, I KNOW xd Volgende wordt beter schatjes <3 I promiss. Wacht maar tot Justin in het verhaal voorkomt, hahha Abbos maken me blij